Προσβολές που κάναμε τάχα πως δεν τις καταλάβαμε..

Fabrizia Milia

..μεγάλες αποφάσεις τη νύχτα που τις έθαψε σε λίγο ο ύπνος,  ένας τυφλός εγωισμός όταν χρειαζόταν λίγη κατανόηση ή μια ηλίθια συγχώρεση όταν έπρεπε να τους πιάσεις από το λαιμό. Τάσος Λειβαδίτης

J'aime bien les couchers de soleil. Allons voir un coucher de soleil. Antoine de Saint-Exupéry (Le Petit Prince)

www.tumblr.com

Μτφ. Μου αρέσουν πολύ τα ηλιοβασιλέματα. Έλα, πάμε να δούμε 

         ένα ηλιοβασίλεμα τώρα.

Κι η αγάπη είναι μια λέξη που αποφεύγουμε. Όπως τα μάτια αυτών που γύρισαν από εξορία - και που θα ξαναπάν. Βύρων Λεοντάρης

Τελικά τους έκλεισα την πόρτα. Τι να την κάνω εγώ την πραγματικότητα, τους λέω. Εγώ έχω τ' όνειρο. Τάσος Λειβαδίτης

Η γελαστή ανηφόρα - Γιάννης Αγγελάκας

Όλα τ' αστέρια τ' ουρανού

Όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού

Είν’ έρωτες χαμένοι

Λάμπουν και μας θυμίζουνε

Απ’ όλα όσα μας πονούν

Στο τέλος τι απομένει

Γι’ αυτό αξίζει να ορμάς

Στις μάχες να σφαδάζεις

ώσπου να `ρθεί η γλυκιά στιγμή

Τ’ άστρο που άναψες εσύ

Γαλήνιος να κοιτάζεις

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ, Η γελαστή ανηφόρα,
βιβλίο - cd, Τα παρακείμενα - Ο δίσκος,
εκδόσεις Alltogether Now (Απρίλιος 2013)


υγ. Χρόνια πολλά σε ένα φίλο.

Μαρία Νεφέλη - Οδυσσέας Ελύτης

         

Sakura - Sayaka Maruyama

Η παρουσία

Μ.Ν.      

Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου 'λεγε «θυ-

μάσαι;» Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι

 γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι

 άσχημα - πως να το πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα

μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα - κει που δεν το περί-

μενα καθόλου. Έλεγα «μπα θα συνηθίσω». Κι όλα

γύρω μου έτρεχαν. (..)

[..]

Μ.Ν.     

Έχω σηκώσει χέρι καταπάνου στα βουνά τα μαύρα

και τα δαιμονικά του κόσμου τούτου. Έχω πει στην

αγάπη «γιατί» και την έχω κυλήσει στο πάτωμα.

Έγιναν οι πόλεμοι και ξανάγιναν και δεν έμεινε ούτ'

ένα κουρέλι να το κρύψουμε βαθιά στα πράγματά μας

και να το λησμονήσουμε. Ποιος ακούει; Ποιος άκου-

σε; Δικαστές, παπάδες, χωροφύλακες, ποια είναι η

χώρα σας; Ένα κορμί μου μένει και το δίνω. Σ' αυ-

τό καλλιεργούνε, όσοι ξέρουν, τα ιερά, όπως οι κη-

πουροί στην Ολλανδία τις τουλίπες. Και σ' αυτό

πνίγονται όσοι δεν έμαθαν ποτέ από θάλασσα κι από

κολύμπι..

Ροές της θάλασσας κι σεις των άστρων μακρινές

επιρροές - παρασταθείτε μου!

[..]

Η αποκάλυψη

Και ο Αντιφωνητής: 

(..) «Εγώ είμαι» μου είπε «μη φοβάσαι

κείνα που 'ναι γραφτό να πάθεις».

Και το χέρι το δεξί τεντώνοντας

μου 'δειξε μες στην απαλάμη του τα εφτά βαθιά χαράκια:

«Τούτες είναι οι θλίψες οι μεγάλες

και αυτές θα γραφτούν στο πρόσωπό σου

όμως εγώ θα σου τις σβήσω με το ίδιο ετούτο χέρι

που τις έφερε». (..)

  

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, Μαρία Νεφέλη,
εκδόσεις Ίκαρος (1978)

~ Ας μου επιτραπεί να το αφιερώσω κάπου. Καλό καλοκαίρι σε όλους.