Ποίηση: Τόμος 3 (1979-1990) - Τάσος Λειβαδίτης

Δάφνες για νικημένους

Βροχή

Μια νύχτα θα κάνουμε μια μεγάλη σκέψη, αλλά δεν πρέπει 

να την πούμε πουθενά (είναι η μόνη δικαιοσύνη), ύστερα θα βγούμε

στους δρόμους, θα βρέχει κι η βροχή έχει κι εκείνη την ιδιωτική

της ζωή, ενώ εμείς δεν είχαμε, θ' αργοπορήσουμε μπροστά σ' ένα

φαρμακείο, μιας κι είμαστε θνητοί κι αφού οι ουρανοί γνωρίζουν

την αθωότητά μας, τέλος, όπως θα ξημερώνει, θα χτυπήσουμε την

πόρτα του σπιτιού μας, αλλά κανείς δε θα μας γνωρίζει - είναι

απίστευτο σαν τις μεγάλες μέρες που ζήσαμε. Αντίο, λοιπόν. Ας

ανοίξουμε την ομπρέλα μας κι ας προσπεράσουμε βιαστικά

το τέλος μιας εποχής.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, Ποίηση: Τόμος 3 (1979-1990),
βιβλίο: Ο Τυφλός με τον λύχνο - 1983,
ποιητική συλλογή: Δάφνες για νικημένους,

εκδόσεις Κέδρος (1988)

Παιδικό - Μαρία Τζιάτζιου

Παιδικό - Μαρία Τζιάτζιου

 Σήκωσέ με ουρανέ,

σου πετώ κομμάτια από ψυχή παιδική

Ψηλαφιστά σ' ακουμπώ

Κοίτα με
Έχω ένα ζευγάρι φτερά παλιά.
Και μια επιθυμία που ξέμεινε από παιχνίδι του δρόμου
να στροβιλιστώ στους ανέμους της αιθέριας αγκαλιά σου.
Γαλήνια να κοιμηθώ στο ταξίδι του χρόνου σου
Πάρε με..
Η ζωή μου, κλωστή δεμένη απ' την ομφάλια ανάγκη της αγάπης
ταξίδεψε πάντα στα δυο μέτρα της σκέψης
γαϊτανάκι πλεγμένο, νερό στάσιμο..
Πάρε με

Χάρτινα καραβάκια απ' τους βρεμένους κόσμους μου
πάνινες κούκλες
και μια πετρούλα από κουτσό, θα κουβαλώ μαζί μου,
βάρη στα κυματιστά σοκάκια του γαλάζιου σου
Α..
Και λίγο έρωτα ουρανέ μου..
θα κρύψω στο χρωματιστό φουστάνι μου
συχώριο κι ανάμνηση
απ' τις μέρες στη γη

Ήμουνα κι εγώ ουρανέ..
κι έζησα με τους ανθρώπους.

Ποίηση της Μαρίας Τζιάτζιου


~ Μαρία μου σε Ευχαριστώ.. Κάθε φορά.     

Δεν είμαι τίποτα. Ποτέ δεν θα είμαι τίποτα. Δεν μπορώ να θέλω να είμαι τίποτα. Εκτός αυτού, φέρω μέσα μου όλα τα όνειρα του κόσμου. Φερνάντο Πεσσόα

23η Απριλίου - Παγκόσμια ημέρα βιβλίου

♪♫ Into you - The Cinematic Orchestra

Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες. Οδυσσέας Ελύτης

www.weheartit.com

υγ. εις το επανιδείν  ♪♫ Everloving - Moby

Τα ποιήματα που αγαπώ θέλω να τα ζήσω μαζί σου. Μάτση Χατζηλαζάρου

Το τετράδιο της Αλκυόνης - Αλκυόνη Παπαδάκη (Αποσπάσματα μέρος Β')

Artpics - Kasia Pietraszko

• Φυσούσε δυνατός αέρας και σκορπούσε, σαν βροχή, τα λουλούδια της αμυγδαλιάς. Τι σπατάλη ομορφιάς!
• Τι κάνει αυτό το κορίτσι τόση ώρα σταυροπόδι κάτω από τον ίσκιο της Λεύκας; Ξεφυλλίζει όνειρα.. Ένα σμάρι διαβατάρικα πουλιά ξεκινούν από την ψυχή του και φεύγουν..
• Σημασία έχει ποια χέρια θα σ' αγκαλιάσουν και θα κάνουν το δέρμα σου να δακρύσει. Ποιο στόμα θα τσακίσει το φλοιό του μυαλού σου και θα σε τινάξει χωρίς ανάσα στ' αστέρια.
• Στην ανάγκη, βάλε οδοφράγματα. Άναψε φωτιές. Εμπόδισέ τους. Κράτησε μια μικρή πλατεία μέσα στην ψυχή σου, που θα κάθεσαι μόνο εσύ και τα πουλιά.
• Είναι μερικοί.. Εκεί κοντά στα μεσάνυχτα, που βγάζουν ένα παλιό χτενάκι από τη μέσα τσέπη της ψυχής τους, του βάζουν ένα τσιγαρόχαρτο κι αρχίζουν να τραγουδούν στο Θεό.
• Μη βιάζεσαι να ξεπουλάς σε μικροπωλητές το θησαυρό που 'χεις μαζέψει στην ψυχή σου. Όση ανάγκη και να 'χεις. "Μη δίνετε τα άγια στα σκυλιά", έλεγε ο Χριστός. Μεγάλη κουβέντα.
• Η τελειότητα που πλασάρουν κάποιοι και η μεγάλη ισορροπία με ξενερώνουν. Στεγνώνει το στόμα μου. Δεν αντέχω. Θέλω μια ρωγμή εγώ στην ψυχή, να μπαίνει μέσα η βροχή. Ένα σηκωμένο κεραμίδι, που να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους τα πουλιά.
• Κάθε φορά που πρόκειται να σε συναντήσω, έχω στο νου μου να σου εξηγήσω, γιατί κάποτε σε παράτησα. Ύστερα, λέμε πράματα άσχετα και η ώρα περνά. Όμως, κάποτε, πρέπει να το μάθεις. Σε παράτησα γιατί σ' αγαπούσα πολύ. Γιατί ήθελα να σε προστατέψω από μένα. Εντάξει;
• Είναι μερικοί.. Εκεί, κοντά στα μεσάνυχτα, που ξύνουν το σκοτάδι με τα νύχια τους και βρίσκουνε κομμάτια φως.
• Σχεδόν όλη μου τη ζωή την πέρασα στην ακροθαλασσιά. Κρατούσα ένα κοχύλι κι ονειρευόμουνα τον ωκεανό.
• Ταιριάζουν αυτοί. Φορούν το ίδιο άρωμα στην ψυχή.
• Είναι τόσο μικρή η ζωή! Ούτε τον εαυτό σου δεν προλαβαίνεις να γνωρίσεις. Ούτε ακόμα να χορτάσεις αυτή τη γλυκιά προσμονή για όλα αυτά, που έτσι κι αλλιώς, το ξέρεις πως δε θα 'ρθουν.
• Είμαι ένα κόκκινο φύλλο σ' ένα ορμητικό ποτάμι. Αν κυνηγάς τις χίμαιρες, πέσε μέσα να με πιάσεις. Αν δεν το κάμεις, αν δειλιάσεις, δεν είσαι για μένα. Φύγε. Δε σε συνάντησα ποτέ.
• Χρειάστηκαν τόσα χρόνια να περπατήσω στη βροχή, για να καταλάβω επιτέλους, πως πάντα πίσω από τα μαύρα σύννεφα, κρύβεται ένας ήλιος λαμπερός.

Αποσπάσματα από το ημερολόγιο της

ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Το τετράδιο της Αλκυόνης,

εκδόσεις Καλέντης (1999)

There still might be a place for us somewhere. Charles Bukowski

Ποιήματα - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Repulsion 1965 directed by Roman Polanski

♪♫ The very last resort - Trentemøller

Η νύχτα το 'χει απόψε

 Η νύχτα το 'χει απόψε να εκμαυλίζει

μπερδεύοντας τα βήματα στη μουσική της.

- Τρέξε κι απόψε, τρέξε απελπισμένα,

πάρε τους δρόμους που οδηγούνε στην ψευδαίσθηση

(κι οι άλλοι ας δημιουργήθηκαν,

ας παντρεύτηκαν, ας έκαναν παιδιά,

ας απόχτησαν σπίτι κι αυτοκίνητο,

κι εσύ ας είσαι έρημος και μόνος,

ας στάζει από τα μάτια το παράπονο,

ας περιμένει η μάνα σου να δει από σένα προκοπή,

να φάει γλυκό ψωμί στα γηρατειά της),

τρέξε κι απόψε, τρέξε απελπισμένα,

πάρε τους δρόμους που οδηγούνε στην απόγνωση.

Η νύχτα το 'χει απόψε να εκμαυλίζει..

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, Ποιήματα,

ποιητική συλλογή: Ανυπεράσπιστος καημός,

εκδόσεις 6η Ιανός (2012)

Το ταξίδι που λέγαμε - Αλκυόνη Παπαδάκη

www.kipologio.gr

Το δωμάτιο έμοιαζε σαν μια τρύπα στην άβυσσο. Ήμουν εγώ κι ο πόνος μου. Δεν είχα καμιά διάθεση ν' αναμετρηθώ μαζί του. Ήθελα να του παραδοθώ. Να του αφεθώ. Να τον αφήσω να με λιανίσει.. Κι ύστερα.. αν εξακολουθούσα μέσα μου να λαχταρώ τη ζωή, να μαζέψω πάλι τα κομμάτια μου και ν' αρχίσω να τα κολλάω. Να τα κολλάω ανάποδα. Αταίριαστα. Παράταιρα. Όπως πάντα. Κάτι σαν τις ασύμμετρες πλάκες μιας αυλής. Κι όταν έρθει η άνοιξη, σίγουρα κάποιος σπόρος θα περιμένει ανάμεσα στους αρμούς να ξεφυτρώσει. Όπως πάντα.. 

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα της

ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Το ταξίδι που λέγαμε,

εκδόσεις Καλέντης (2007)

Αστειότητες. Κανένα τέλος δεν γνωρίζει ορθογραφία. Κική Δημουλά

♪♫ A cry for love - The Black Heart Procession

λαλαλα..

♪♫ Περιμένω - Παύλος Παυλίδης & B-Movies

Λένε ότι άμα το πιστέψεις

κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί,

κάτι νύχτες σαν αυτή

με το βλέμμα καρφωμένο.

Βλέπω κάτι αεροπλάνα σαν σκιές

στου γαλαξία τη γραμμή,

δε πειράζει μου αρκεί

και μπορώ να περιμένω.

Οι παλιές φωτογραφίες σαν νησιά

στου χρόνου τον ωκεανό,

τις κοιτάζω και απορώ

πάλι δεν καταλαβαίνω.

Πώς χωράει τόση αγάπη σε μια εικόνα

και με βρίσκει πάλι εδώ,

να κοιτάω το κενό

που χορεύει ασημένιο.

Οι παλιές φωτογραφίες σαν σκυλιά

μέσα σε τούνελ σκοτεινό,

περιμένουν να φανώ

με ακούνε που ανασαίνω.

Προχωράω μέσα στο σκοτάδι

μου ορμάνε και ξεσκίζουν το κενό,

τον παλιό μου εαυτό

ήρθε η ώρα να πηγαίνω.

Λένε ότι άμα το πιστέψεις

κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί,

κάτι νύχτες σαν αυτή

με το βλέμμα καρφωμένο.

Βλέπω πάλι αεροπλάνα σα σκιές

στου γαλαξία τη γραμμή,

δεν πειράζει μου αρκεί

μου αρκεί που περιμένω.