carlyvous.tumblr.com
Χρόνια πολλά με υγεία
κι έναν καινούριο χρόνο γεμάτο
ταξίδια κι όνειρα σας εύχομαι.
Θα τα πούμε σύντομα :)
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013
Να σου πω μια ιστορία - Jorge Bucay
photo by mariela paz izurieta
Η αληθινή αξία του δαχτυλιδιού
[..] "Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;"
Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε:
"Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως.." και ύστερα από μια παύση συνέχισε: "Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω."
"Ε.. μετά χαράς, δάσκαλε" είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι' άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.
"Ωραία" συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: "Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς γι' αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς."
Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε. [..] Όταν το παιδί έλεγε "ένα χρυσό φλουρί" άλλοι γελούσαν, άλλοι του γυρνούσαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι. [..] Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά - και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα -, παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω. [..] Μπήκε μέσα στην κάμαρη.
"Δάσκαλε" είπε, "λυπάμαι". Είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού."
"Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε" απάντησε χαμογελαστός ο δάσκαλος. "Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε σε έναν κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; [..] Όμως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι." [..]
Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί:
"Πες στο δάσκαλό, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οκτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του." [..] "Βέβαια, με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον.."
Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.
"Κάθισε" του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. "Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο πρέπει να σ' εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;"
Και μ' αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού.
Απόσπασμα από το βιβλίο του
ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ, Να σου πω μια ιστορία,
εκδόσεις Opera (2006), Ε' έκδοση (2011)
υγ. Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία.
υγ. Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία.
Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013
Προσωπικά ~ 23
ianception.tumblr.com
Οι σελίδες της δικής μας ιστορίας, θα μείνουν για πάντα λευκές.
Dreamer
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013
Πικροί ως άψινθος καρποί - Βίκυ Δερμάνη
Κατακόρυφος πτώση
Οπτικές παύσεις
πέφτω πέφτω πέφτω
ανοίγω τα μάτια
τα δάχτυλά μου φαγωμένα
ραμμένο το στόμα
λιώνω αμέτρητα ζευγάρια πόδια
αμέτρητα ζευγάρια χέρια
ηχώ λέξεις άηχες
κατεψυγμένες λέξεις
ξεπαγώνουν μέσα στο στόμα
χείμαρροι γίνονται
με πνίγουν
πετούμενου ευγενούς
παύση πετάγματος
πέφτω
πέφτω
πέφτω
γίνομαι σύννεφο
γίνομαι βροχή
μικρές σταγόνες γίνομαι
ύστερα γίνομαι ατμός
πόνος οξύς δαιμόνων
απουσία αφής φλεγόμενης
πρώτη μου γλώσσα δέρματος
απουσία ήλιου αυτόφωτου
φορώ αέρα κρύο
αφέγγιστο χιόνι παλμικό
κίτρινο πύον ρέω
πόνος οσμογόνος γίνομαι
και άσαρκη με πνίγω
ΒΙΚΥ ΔΕΡΜΑΝΗ, Πικροί ως άψινθος καρποί,
εκδόσεις ΑΩ (2013)