Ω, ναι, γελάω καμιά φορά,
κι ακούω το γέλιο μου βραχνό ν' ανεβαίνει.
Όχι απ'το στήθος πια,
πολύ πιο κάτω, απ' τα πόδια.
Πιο κάτω,
μες από τη γης.
Και γελάω.
Πως ήταν δίχως νόημα όλα,
δίχως σκοπό και διάρκεια και ουσία.
Απόσπασμα από το βιβλίο του
ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, Η Ελένη,
