Τα πράγματα που ζουν απ' τον χαμό - Μάρω Βαμβουνάκη

Συναντάμε κόσμο όπως πορευόμαστε. 

Ανταλλάσσουμε βλέμματα, χαμόγελα ευγενικά, δυο υποχρεωτικές κουβέντες,

για να προσπεράσουμε και να τα πετάξουμε αυτά αμέσως στον κάδο της λησμονιάς. Υπάρχουν μάτια όμως που από το πουθενά εμφανίζονται μια στιγμή μπρος μας,

βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν: 

«Εδώ θα μείνεις», ή «Σε περίμενα».

Και έτσι αποφασιστικά, επειδή το θέλεις κι επειδή σου χαρίζεται, 

αρχίζεις να ερωτεύεσαι ανακαλύπτοντας την μοναδικότητα του άλλου. 

Εκείνο που θα τον κάνει αναντικατάστατο. 

Καμιά αναπλήρωση μετά, καμιά απώθηση, 

κανείς αμυντικός μηχανισμός δεν θα σε παρηγορήσει.

Κι ας παριστάνεις ότι τον ξεπέρασες, 

ιδίως τότε. 

Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα της

ΜΑΡΩΣ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ, Τα πράγματα που ζουν απ' τον χαμό,
εκδόσεις Φιλιππότη (2005)