Προσωπικά ~ 17

Συνοχή σκέψεων, αταξία συναισθημάτων.

Φτωχοί έρωτες, περαστικοί, απόντες.

Ημίμετρα πάθη, περίπου δικός σου.
Ο καλός σου..

Ασφυκτιάς.

Φεύγεις, εγκαταλείπεις, προσπερνάς.

Είναι που σιχαίνεσαι τους ερασιτέχνες,

τα υποκατάστατα, τα δεύτερα.

Δε νοσταλγείς. Λες τελείωσε.

Κι όμως!

Δουλικά σε σέρνει ο έρωτας.

Σε περιφέρει γύρω από απότομους γκρεμούς,
 αναίσχυντα σε γονατίζει εμπρός του και σε ρημάζει.

Πόσα ψέμματα ασυγχώρητα κατάπιες;

Σε πνίγει ο καπνός του τσιγάρου σου απόψε.

Θηλιά στο λαιμό σου, η σκέψη του.

Αυτοβυθίζεσαι.

Τι χρώμα έχει η κραυγή που καιρό γεννιέται μέσα σου;
Ίσως διάφανη, όπως η ψυχή σου.
Ίσως μωβ.. της απουσίας. 

Το κοινό παρακολουθεί τη κάθε σου κίνηση.

Τα ρούχα σου κουρέλια, σε βαραίνουν.
Στέκεσαι τώρα όρθια, γυμνή.
Τα προσωπεία στο πάτωμα κι αυτά.
Όλα ένας αδέξιος σωρός στα πόδια σου.

Τρέμεις, παραπατάς, χαμογελάς και υποκλίνεσαι.
Η παράσταση έλαβε τέλος.

Ευχαριστούμε θερμά για την ανταπόκρισή σας!


~ Ύστερα, Σιωπή. Η μόνη λύτρωση.

Dreamer