Προσωπικά ~ 22

Fabrizia Milia

Τα όνειρά μου είναι ταξίδια.

Παραδίνονται μονάχα στα χελιδόνια
κι αυλακώνουν τους άλικους ουρανούς.

Πόσο αγάπησα να ξενιτεύομαι κοντά σου.
Κεντώντας σου τα σύννεφα.

Κρυφά, κρυφά.

Dreamer

Ω, με γεια την αποχώρηση ευχήθηκα ..και βγήκες. Κική Δημουλά

http://weheartit.com

Άρα δεν είχα αγαπηθεί, αυτό ήταν όλο. Μενέλαος Λουντέμης

 Fabrizia Milia

Τρία κλικ αριστερά - Κατερίνα Γώγου

photo by Dionysis Petroutsopoulos

13

Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες.

Άμα ψάξεις βαθιά

βρίσκεις σπίτια δίπατα

πούχουν στο κατώι πύλινα δοχεία

λίγη ώρα μακρυά απ' τη θάλασσα

και κοψοχρονιάς.

Και στο βουνό είν' όμορφα

με δέντρα και ποτάμια

με γυναίκα και μια γίδα είσαι εντάξει.

Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει

ν' αλλάξουμε τον κόσμο

κι αυτό δεν γίνεται με εξοχή.

Τόχαμε πει αυτό.

Ψάχναμε να βρούμε όπλα

ξέραμε 

πως όλοι πεθαίνουνε

αλλά υπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε

γιατί διαλέγουνε οι ίδιοι τον τρόπο.

Και μεις αποφασίσαμε

το θάνατο στο θάνατο

γιατί αγαπάγαμε πολύ τη ζωή.

Ξέρω πως υπάρχουνε ατελείωτες ακρογιαλιές

και δέντρα μες στη θάλασσα

κι ο έρωτας είναι σπουδαίο πράγμα.

Αλλά έπρεπε πρώτα να τελειώνουμε με τα γουρούνια.

Ήρθες εδώ και κάπνιζες

κοιτώντας τα σανίδια.

Ήσουν αόριστος και μακρινός

κοκκίνιζες σαν τα κορίτσια

ούτε κουβέντα για όλα αυτά

ούτε και γω σου μίλησα

σούπα μονάχα "μη χάνεσαι"

και συ μου είπες "ναι μωρέ"

κι έφυγες ξεχνώντας τα τσιγάρα σου.

Έδωσα μια και εγώ 

έτσι όπως έχω δει

να κάνετε οι άντρες

και τρύπησα με το δάχτυλο

πέρα για πέρα το πακέτο.

Δεν ήταν κι η μάρκα μου "μωρέ".

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ, Τρία κλικ αριστερά,
εκδόσεις Καστανιώτη (1978)

Σώσον ημάς από τέτοιες αγάπες

Artpics - Noell S. Oszvald

Ξύπνιοι και επουσιώδεις. Φίλοι και τους αγαπάμε. Στα ερωτικά τους, ράτσα δεύτερη, χαμηλή. Σάββατο πρωί. Ερωτευμένοι, λένε κι όμως. Ξυπνάνε έξυπνοι. Επιτίθενται για να αποτρέψουν επιθέσεις. Τρομοκρατούν για να μη γίνει διάφανος ο φόβος τους. Χωρίζουν για να μην τους χωρίσουν. Διαλύονται για να μην τους πιάσουν κορόιδο. Άκυρη εξυπνάδα.

Το νιώθεις όταν οι διαλυμένοι μέντορες δίνουν χρηστικές οδηγίες. Για να πάθεις τα ίδια με δαύτους. «Να μη ξέρει την αδυναμία που του έχεις, θα την εκμεταλλευτεί». Ή «μη δίνεις τίποτα από τον εαυτό σου. Τότε σε εκτιμούν οι άντρες». Ή «να μη σε βρίσκει πάντα στο τηλέφωνο. Γιατί σε θεωρεί δεδομένη». Και τη χαρά του να τιμήσεις, να φωταγωγήσεις, να προσφέρεις, να τον ακούσεις, που την πας; Η οξυδέρκειά τους; Σιδερένια μπάλα σε κομψά σφυρά – και πάνε σέρνοντας.

Φαίνεται, Κέικ, λέω, πως η αγάπη δεν είναι αρκετή για όσους δεν αγαπάνε αρκετά, θέλει στρατηγική. Πρέπει να μετατραπεί σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα: Ποιος θα τρομάξει περισσότερο τον άλλο: το αγαπημένο μου ερωτικό άθλημα. Ποιος θα ντρεσάρει γρηγορότερα τον άλλον. Ποιος θα αποδειχθεί πιο έξυπνος.

(Δηλαδή πιο φοβισμένος).

Ποιος θα επιβληθεί. Να επιβληθεί η γυναίκα; Τι να τον κάνει όμως έναν άντρα που του επιβάλλεται; Να επιβληθεί ο άντρας; Ποιος άντρας που τιμά το φύλο του έχει πρόβλημα με την επιβολή; Μόνο αυτός που δε μπορεί να προστατέψει.

Σώσον ημάς από τέτοιες αγάπες.

Δε θέλω να πάρω μέρος ποτέ πια σε τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα. Μεγάλωσα, αποφάσισα.

Δε συμπλέω.

Αποσπάσματα από το βιβλίο της

ΜΑΛΒΙΝΑΣ ΚΑΡΑΛΗ, Σαββατογεννημένη,

εκδόσεις Τσαγκαρουσιάνος (2005)

21η Μαρτίου – Παγκόσμια ημέρα Ποίησης

Σε περιμένω παντού

Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή 

να χωριστούμε, αγάπη μου, 
μη χάσεις το θάρρος σου.

Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου,

είναι να 'χει  καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, 

είναι όταν χρειάζεται 

να παραμερίσει την καρδιά του.

Την αγάπη μας αύριο, 

θα τη διαβάζουν τα παιδιά στα σχολικά βιβλία, 
πλάι στα ονόματα των άστρων 
και τα καθήκοντα των συντρόφων.

Αν μου χάριζαν 

όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα, 
θα προτιμούσα
μια μικρή στιγμή πλάι σου.

Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, 

φλογερά και μεγάλα,

σα δυο νύχτες έρωτα, 

μες στον εμφύλιο πόλεμο.

Α! ναι, ξέχασα να σου πω, 

πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα, 

γιατί  σ’ αγαπώ.

Κλείσε το σπίτι. 

Δώσε σε μια γειτόνισσα το κλειδί 

και προχώρα. 

Εκεί που οι φαμίλιες μοιράζονται 

ένα ψωμί στα οκτώ,
εκεί που κατρακυλάει
ο μεγάλος ίσκιος των ντουφεκισμένων.

Σ’ όποιο μέρος της γης, σ’ όποια ώρα,

εκεί που πολεμάνε 
και πεθαίνουν οι άνθρωποι
για ένα καινούργιο κόσμο..

εκεί θα σε περιμένω, αγάπη μου!

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Εκατό ερωτικά σονέτα - Pablo Neruda

Fabrizia Milia

Μεσημέρι

(Σονέτο 44)

Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ

Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ και πως

σ' αγαπώ αφού η ζωή μας δυο έχει τρόπους,

η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής,

έχει η φωτιά το 'να μισό από κρύο.

Σ' αγαπώ για να σ' αγαπήσω πάλι,

τ' άπειρο για να ξαναρχίσω

κι απ' το να σ' αγαπώ για να μην πάψω:

γι' αυτό κι εγώ δε σ' αγαπώ ακόμα.

Σ' αγαπώ και δε σ' αγαπώ σαν να 'χα

στα χέρια τα κλειδιά της ευτυχίας

κι ένα δύστυχο αβέβαιο πεπρωμένο.

Δυο ζωές να σ' αγαπώ η αγάπη μου έχει.

Γι' αυτό όχι μόνον όταν σ' αγαπάω

μα σ' αγαπώ κι όταν δε σ' αγαπάω.

ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ, Εκατό ερωτικά σονέτα,
εκδόσεις Γνώση (2001)

Να γίνομαι άνεμος για το χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο, ακόμη και όταν ουρανός δεν υπάρχει. Οδυσσέας Ελύτης

Tes yeux sont si profonds que j' y perds la mémoire. Louis Aragon

Fabrizia Milia

Μτφ: Τόσο βαθιά τα μάτια σου που εκεί τη μνήμη χάνω.

 ~ Αφιερωμένο κάπου.

Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου - Κάκια Παυλίδου

Το δέρμα σου μύριζε βροχή

Το δέρμα σου μύριζε βροχή

κι εγώ είχα διασχίσει τόσα άνυδρα χρόνια.

Διψούσα για μια γουλιά πίστης αφίξεως

κι εσύ μου πρόσφερες έναν ποταμό ελευθερίας.

«Επίτρεψε στο αδέσμευτο νερό να εκτελέσει ελεύθερα τον

κύκλο του», είπες...

Κι εγώ ένιωσα το χώμα μου να πνίγεται

από μια άνωση απόδρασης των υδρατμών σου

από μέσα μου προς τα έξω,

υπό την πίεση της αντοχής μου.

Ήρθα ψάχνοντας πατρίδα,

φεύγω ψάχνοντας ουρανό

και στο ενδιάμεσο

οδηγός ένα κόκκινο φεγγάρι που ρίχνει το φως του

στο υδάτινο σώμα σου,

το φτιαγμένο από πηγές.

Να πίνει η μνήμη

κάθε που ο καιρός στερεύει.

ΚΑΚΙΑ ΠΑΥΛΙΔΟΥ, Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου,

Άνεμος εκδοτική (2012)

Χρόνια πολλά γλυκιά μου - Μάρω Βαμβουνάκη

Fabrizia Milia

Μνήμες, μόνο μνήμες, στιβαγμένες πίσω απ' το μέτωπό μου, πότε τακτοποιημένες και πότε ακατάστατες, σ' αυτές πρέπει να γαντζώνομαι και να συντηρούμαι. Δεν μπορείς να γαντζωθείς στις μνήμες εύκολα, όσο τις φέρνεις και τις ξαναφέρνεις στο μυαλό σου μετατρέπονται, οι επόμενες γίνονται παραλλαγές της πρώτης και κάθε επανάληψη είναι αλλιώτικη. Θέλω έναν σταθερό κρίκο να πιαστώ, να κλείσω οπωσδήποτε τα μάτια σ'αυτό το άθλιο παρόν και να το παρέλθω όσο γίνεται πιο εύκολα, κρατώντας σχεδόν την αναπνοή μου, όπως παρερχόμαστε έναν εφιάλτη που νιώθουμε πως είναι εφιάλτης και παρηγοριόμαστε στον ύπνο μας λέγοντας: θα ξυπνήσεις σε λίγο, κάνε υπομονή.

[..]

Πλένω τα χέρια μου, το πρόσωπό μου ξανά και ξανά, μ' όση δύναμη έχω, σα να θέλω να ξεκολλήσω από πάνω του όλη τη θλίψη, τα δάκρυα και τον πόνο που τόσες μέρες έχουν κολλήσει πάνω μου σαν μάσκα από λάσπη.

[..]

Κοιταζόμαστε έτσι ώρα πολλή, σαν κουρασμένοι, σαν γνώστες ενός μυστικού κακού που είναι επικίνδυνο να το διατυπώσεις, αδειασμένοι από μια ζωή που δε μας αφορά πια, που καταραμένοι τη σέρνουμε στην πλάτη, την πάμε και μας πάει και πιο πολύ μας πάει. Ας αδειάσουμε τουλάχιστον απ' τα γελοία συναισθήματα που μας τυραννούν, απ' τις μάταιες αντιστάσεις κι απ' τις απόπειρες που μας εκθέτουν. Ας αδειάσουμε ως το τέλος.

Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα της

ΜΑΡΩΣ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ, Χρόνια πολλά γλυκιά μου,

εκδόσεις Φιλιππότη (1985), 12η έκδοση (1999)

Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου. Ό,τι μου λείπει με προστατεύει από κείνο που θα χάσω. Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ

Fabrizia Milia

♪♫ L'Homme aux Bras Ballants - Yann Tiersen

Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει. Κ. Π. Καβάφης

Fabrizia Milia

Το εγκώμιο της ρωγμής - Ιωάννης Ανυφαντής

Fabrizia Milia

Να μπορούσα μέσα μου

να κλείσω λίγο ουρανό

γλυκό ν’ ανάσαινα αέρα!

Παρηγοριάς ταξίδι

είναι η μοναξιά

μα πάντα σε οδηγεί αντίθετα

πάντα στο μέρος της σκιάς.

Γυάλινες εικόνες

μείναν άδειες

περιμένοντας άλλη μια ρωγμή

ανύπαρκτη στον κυνισμό

που καθέναν μας περιβάλλει

και υποτάσσει μέσα σε διάφανα

πολύχρωμα κελιά όπου μόνοι στήσαμε

για να κλείσουμε σ’ αυτά

τους φόβους μας.

Η ρωγμή αλλοιώνει την εικόνα.

Ίσως όμως και όχι!

Ίσως απλώς τονίζει

διαφορετικές άκρες

που δεν θέλουμε να αποδεχτούμε

ως κομμάτι του όλου παζλ.

Ρωγμές ανύπαρκτες

πριν πέσει η νύχτα

όταν καθένας μας

έχει να λογαριαστεί

και μ’ έναν προσωπικό

έναν ιδιαίτερο του δαίμονα.

Πολλές οι μάσκες

για έναν τόσο σύντομο δρόμο

για ένα τόσο σύντομο μονοπάτι!

Τόσες που ξεχνούμε την εικόνα.

Ίσως να’ναι και αυτή

μέρος των μεταλλάξεων.

Ένας άνθρωπος

πολλές μάσκες

μια προσωπικότητα.

Από το μηδέν στο ένα

και αντίστροφα.

Ίσως όμως να μην φύγαμε.

Ίσως να' μαστε ακόμα στο μηδέν.

Και όλα μια ψευδαίσθηση.

Ποια να’ ναι η ώθηση;

Ποιο το όραμα για την μετάβαση;

Τόσες μάσκες είναι ταυτόχρονα

μια μάσκα – η πιο αληθινή.

Και μια μάσκα είναι ταυτόχρονα

πολλές μάσκες..

Και η μετάβαση αυτή..

δεν υπάρχει.

Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες. Οδυσσέας Ελύτης

Δώρο του SMC player για καλό μήνα..

Fabrizia Milia

Καλημέρα bloggers και καλό μήνα. Μη μπορώντας να ειδοποιήσω τον καθένα ξεχωριστά, αποφάσισα να το αναρτήσω. Το ίδιο προτείνω και σε εσάς. Όσοι έχουν το SMC player ως μουσικό χαλί, σίγουρα δε μπορούν να μπουν στα blogs τους. Λοιπόν, έχω βρει τη λύση. Εσείς απλά ακολουθήστε τα κάτωθι βήματα:

Πηγαίνετε σε ένα blog που δεν έχει μουσικό χαλί.

Εγώ μπήκα στης Μαρίας http://mytripssonblog.blogspot.gr/.

Πηγαίνετε πάνω δεξιά και πατήστε ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ,

πατήστε στον ΤΙΤΛΟ του blog σας

και στη συνέχεια ΔΙΑΤΑΞΗ.

Διαγράψτε το εντελώς πατώντας ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ.

Ελπίζω να βοήθησα.