Το χώμα ποτίστηκε με φως. Δεν ξεχωρίζεις φως και χώμα.
Εμείς είμαστε τ' όνειρό μας.
Άνοιξαν τα παράθυρα και μπήκαν μέσα τα λουλούδια σαν ένα
εύθυμο στράτευμα με κόκκινα τύμπανα και χρυσές τρουμπέ-
τες που γυρίζει απ' το χθεσινό μας κήπο στη σημερινή μας
καλοσύνη.
Ο φράχτης κρύφτηκε απ' την πρασινάδα κι ούτε μπορείς να πεις
πως είναι φράχτης.
Στις ξανθές πλεξούδες της Άνοιξης φύτρωσαν γαλανά κρινάκια.
Κι όσοι κλαίγαν προχτές, θυμήθηκαν σήμερα πως είναι νέοι και
γελούν γιατί κλαίγαν.
Απόσπασμα από το βιβλίο του
ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου