Εφτά εργάσιμες μελαγχολίες - Κική Δημουλά

Artpics -Mary Janean

Βάσει "των νόμων και περιορισμών"

του υπ' αριθμ. τάδε πεπρωμένου..

Οκτώ η ώρα το πρωί,

έγγραφα, αντίγραφα εις τριπλούν

και εις μάτην.

Δέκα η ώρα το πρωί

ο ήλιος στο παράθυρο

"υπό τους όρους και λοιπά",

τους καίει  στην περιέργειά του

και στην απροσεξία του

- "κατ' αύξοντ' αριθμόν" οι τέφρες.

Ένδεκα η ώρα το πρωί,

ο ήλιος αλλάζει περιέργεια 

και παράθυρο,

και τροποποιούνται συνεχώς

"τα ισχύοντα μέχρι της τάδε"

- τι φόρτος παρελθόντων!

Δώδεκα η ώρα, 

επίφοβη ώρα,

τα αγαπηθέντα "εκκρεμούν"

και λέω 

τώρα θα μεθύσει αυτός ο νόμος

και θα γίνει στίχος,

τώρα θα επέλθει το πρόσωπό σου

- "κατά τα κεκανονοσμένα" πάντοτε.

Μιάμιση η ώρα,

θαύματα δεν γίνονται πια,

μόνο αντίγραφα πολλά της προσδοκίας μας

και "υπό ειδοποίησίν μας"

- συχνά γινόμαστε αφηρημένοι -

"το βραδύτερον εντός δέκα ημερών από σήμερον"

και "κατά παρέκκλισιν" των ονείρων μας.

Δυόμιση η ώρα,

μετά μεσημβρίαν..

Βάσει του υπ' αριθμ. τάδε πεπρωμένου

τα πρωινά μας

"αποσβέσαμε".

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ, Επί τα ίχνη (1963)