Ο Μονόλογος του Παλιάτσου - Ελένη Γιαννέλη

Τα ρούχα μου είναι φαρδιά..
Χωράνε όλες τις διαθέσεις μου..
Στο τσαλακωμένο μου καπέλο έχω ένα φρέσκο λουλούδι..
Κι ενώ θα 'θελα να πω κι ένα τραγουδάκι..
Ωστόσο..
Απλά στέκομαι..
Οι άνθρωποι με προσπερνούν..
Και έτσι περιπλανιέμαι ανάμεσά  τους..
Μου λένε να αλλάξω..
Να γίνω σαν εσένα κι εγώ..
Μα πώς;
Αφού τα μαλλιά μου τα ξερίζωσαν οι σκέψεις μου..
Και τα όνειρά μου..
Δραπέτευσαν μια νύχτα απ' τα τρύπια παπούτσια μου..
Πώς θα μπορούσα να κλάψω πάλι χωρίς την μπογιά κάτω από τα μάτια μου;
Τα δάκρυά μου θα γίνουν αιώνια..
Δε θα ξεβάψουν ποτέ..
Γι' αυτό σου λέω..
Άφησέ με..
Να συνεχίσω να βάζω το κόκκινο στη μύτη και το στόμα..
Ο κόσμος θα γελά..
Μα εγώ..
Δε θα ξεχνώ ποτέ..
Πως ότι πω..
 Μυρίζει έρωτα..
Κι εσύ..
Δε θα φοβάσαι να αγγίξω την ψυχή σου..
Γιατί θα βλέπεις από μακρυά..
 τα μεγάλα.. κάτασπρα.. γάντια μου..
τα φαρδιά μου ρούχα..
και όλες τις διαθέσεις μου..

Μουσική: Το βαλς των χαμένων ονείρων - Μάνος Χατζιδάκις