Ο Παλιάτσος και η Άνιμα - Μάρω Βαμβουνάκη

Ζευγαρώνοντας με τον ακατάλληλο

• Γιατί οι άνθρωποι, ακόμα και οι πιο έξυπνοι, παντρεύονται ή γενικά ζευγαρώνουν τόσο συχνά με πρόσωπα εντελώς ακατάλληλα; Ποιος είναι ο λόγος που επιλέγεις να αποτύχεις στον έρωτα με κάποιον όταν όλοι οι τρίτοι γύρω σου προέβλεπαν εξαρχής την αποτυχία σας;
• Υπάρχουν περιπτώσεις, πολλές, που κάποιοι κανονικά επιλέγουν, προτιμούν, να δεθούν με το ακατάλληλο ταίρι. [..] Πρόσωπο ασφαλές για την ισορροπία τους, για τις αντοχές τους. Επιδιώκουν να συγκρατήσουν τα συναισθήματά τους σε όριο ελεγχόμενο, σε ένα βαθμό ζέσης υποφερτό. Δεν αντέχουν τον μεγάλο πόνο, την αιμόφυρτη ρωγμή, την απώλεια του αυτοελέγχου, το άγχος της αβεβαιότητας, το να κρατάει άλλος στα χέρια του τη ζωή και το θάνατό σου, άλμα στο κενό και στο καινό. Όλα εκείνα δηλαδή που υπόσχεται και απειλεί η μεγάλη αγάπη. [..] Δεν είναι ανεκτή για μια τρεμάμενη ψυχή μια τέτοια ασάφεια και δεν υποφέρει ένα τέτοιο ρίσκο.
• Οργανώνουν το πάθος τους, τις αντιδράσεις τους, τα βήματά τους. Ακόμα και τη λύπη ή το θυμό τους. Θέλουν να προσχεδιάσουν, μέχρι πού μπορεί να φτάσουν. Με ένα εργαλείο διαίσθησης - κάτι σαν ένστικτο επιβίωσης - ξεχωρίζουν το πρόσωπο που θα συνδεθούν, προκειμένου να πορευτούν με ασφάλεια, σχετική έστω ασφάλεια, μαζί του. Το πρόσωπο το ανώδυνο, το προβλέψιμο, το ελεγχόμενο, εκείνο που πιο πολύ βολεύει παρά παρασέρνει. Που καθησυχάζει αντί να αναστατώνει. Και αν αναστατώνει, ας είναι τόσο ώστε να κρατιέται στα υποφερτά μέτρα.
• Φτιάχνουν λοιπόν ερωτική σχέση και γάμο με άνθρωπο που δε συνταράσσει, ώστε να μη διαταράσσει τον κόσμο τους. Το προτιμούν. [..] Όλα μετρημένα και ζυγισμένα με κριτήριο κάποια επίφαση σιγουριάς. Ώστε να μπορούν και να χωρίσουν εύκολα. Ώστε να μπορούν να φύγουν. Για να μην πονέσουν φριχτά αν εγκαταλειφθούν, για να ξεχάσουν κατόπιν εύκολα, και, πιο πολύ, για να είναι σε θέση γρήγορα να αναπληρώσουν. [..] Ζητούν ταίρι αναλώσιμο. Ο αναντικατάστατος άλλος τούς πέφτει θανάσιμα βαρύς. Ο γνήσιος έρωτας είναι - θες δε θες - πιστός [..].
• [..] Ο γνήσιος έρωτας σε αναγεννά μοναδικό, αλλά και μοναχικό. Σε καταδικάζει ακοινώνητο, περίπου έναν παρία. Μαζί, οι δυο σας μόνο, και κόντρα στο πλήθος. Σαν ένας. Πέφτει πάρα πολύ.
• Όχι, δε θέλουν να συναντήσουν το πρόσωπο του γνήσιου, του μεγάλου έρωτα. Το πρόσωπο που θα τους συγκλονίσει. Δεν έχουν τα κότσια για τόσο κίνδυνο, για τόση οδύνη. Και να το συναντήσουν, θα κάνουν πως δεν το κατάλαβαν. Και να το καταλάβουν, θα προσπαθήσουν να το υποτιμήσουν. Θα το στολίσουν με ελαττώματα για να το αποφύγουν. Για να δικαιολογηθούν που δεν τολμούν. Ίσως και να μην πιστεύουν πως το αξίζουν.

Αποσπάσματα από το βιβλίο της

ΜΑΡΩΣ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ, Ο Παλιάτσος και η Άνιμα,

εκδόσεις Ψυχογιός (2006)