Μέσα από το τείχος
Ψηλώνουν τριγύρω μου τα χαρτιά, τα βιβλία,
τα γράμματα. Έρχονται, φεύγουν,
αναπάντητα τα ερωτήματα. Ήρθε
καιρός που οι λέξεις δεν λένε τίποτα.
(Έχουν αδειάσει όλες οι λέξεις).
Μοναξιά δίχως όρια σχηματίζουν
τριγύρω μου κάθε τόσο τα γεγονότα.
Κι αν μιλώ που και που, αυτό είναι
για ναχω συντροφιά τη φωνή μου.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ,
Ο διακεκριμένος πλανήτης,
Ο διακεκριμένος πλανήτης,
Πολύ αληθινό ποίημα. Δε θυμάμαι να το'χω ξαναδιαβάσει, παρόλο που έχει πέσει στα χέρια μου η συλλογή του όλη. Μου βγάζει μια καινούρια πλευρά του ποιητή. (Μαζί με τον Λειβαδίτη είναι οι 2 πιο αγαπημένοι μου ποιητές)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα, Μαρία μου. Καλό ξημέρωμα.
Οι λέξεις πραγματικά δε λένε τίποτα!! Κ καλύτερα κσμιά φορά! Φιλάκια, καλό βράδυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ αγαπημένος ποιητής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρήκα και καλή Μεγάλη Εβδομάδα σου εύχομαι!