λαλαλα..
Λευκή καταιγίδα - Παύλος Παυλίδης & B-Movies
Την πρώτη φορά ήταν σαν να 'χε αρπάξει φωτιά,
κάπου μέσα βαθιά κάτι μες την ψυχή μου.
Κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακρυά,
να αλλάζει αργά τις σκιές της ερήμου.
Χορεύοντας μου δειξες μέσα σε πέντε λεπτά,
τι θα πει πουθενά και πως χάνεται ο χρόνος.
Ότι αν το πιστέψεις στ' αλήθεια η αγάπη μπορεί,
ότι αν αφεθείς σ' οδηγάει ο δρόμος.
Από τότε περάσανε χρόνια κυλήσαν νερά,
όμως κάπου βαθιά η φωτιά καίει ακόμη.
Λυπάμαι που έφυγα εκείνη τη νύχτα κρυφά,
βιαστικά και χωρίς να ζητήσω συγνώμη.
Το μόνο που θα θελα κάποτε αν σε ξαναδώ,
είναι να πω ευχαριστώ για το θαύμα που είδα.
Και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό,
στον τρελό σου χορό στη λευκή καταιγίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμαρτία...
Στίχοι που μιλάνε - σε κάποιους ανθρώπους, ίσως όχι σε όλους - πολύ "μέσα"... :)
Πολύ αγαπημένο...
Υπέροχη μουσική συνοδεύει όμορφους στίχους.. Σε ευχαριστώ που πέρασες. Να είσαι καλά και να συνεχίσεις τις όμορφες αναρτήσεις σου. Σε επισκέπτομαι συχνά!
ΑπάντησηΔιαγραφή