Χωρίς να σε βλέπω – Τίτος Πατρίκιος

Χωρίς να σε βλέπω, χωρίς να σου μιλάω,

χωρίς ν’ αγγίζω μια σκιά απ’ το βήμα σου,

χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα θελες να μείνω;

Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.

Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματα μου,
όταν ανασκευάζω το χαμόγελο σου,
όταν αποκαλώ την ομορφιά 
φθαρτό περίβλημα,
μην με πιστεύεις – κι όμως
σου λέω την αλήθεια.

Δεν την αντέχω αυτή τη μάταιη ελπίδα
να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη,
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή.