Άδικα ξαγρυπνάς και δεν κοιμάσαι και δεν αφήνεις να σου μάθει τ' όνειρο τι δεν πραγματοποιείται. Κική Δημουλά

Πώς αφήσαμε τις ώρες μας και χάθηκαν πασχίζοντας ανόητα να εξασφαλίσουμε μια θέση στην αντίληψη των άλλων. Γιάννης Ρίτσος

Ενός λεπτού σιγή - Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ενός λεπτού σιγή - Ντίνος Χριστιανόπουλος


Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή,
για τους απεγνωσμένους;

Θρηνώ όλες τις χαίτες των κοριτσιών που 'ναι ριγμένες επάνω στα μαξιλάρια του συμβατικού έρωτα. Μάτση Χατζηλαζάρου

Ο έρωτας με την παλάμη του σού κρύβει όλο τον κόσμο. Μένει το φως μονάχα. Γιάννης Ρίτσος

Breathe - The Cinematic Orchestra

Καληνύχτα σε όλους..

Breathe - The Cinematic Orchestra

Έκανε συχνά την τσακισμένη για να προλάβει μην την τσακίσουν. Μάρω Βαμβουνάκη

Οι αποδημητικές "Καλημέρες" - Κική Δημουλά

Άρχισε ψύχρα.

Το γύρισε ο καιρός σε αναχώρηση.

Η πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη

ξοδεύτηκε σε κάποια υδρορροή.

Ως χθες ακόμα όλα έρχονταν.

Ζέστες, η διάθεση για φως,

λόγια, πουλιά,

πλαστογραφία ζωής.

Γονιμοποιούνταν κάθε βράδυ τα φεγγάρια, 

πολλοί διάττοντες έρωτες

ήρθαν στον κόσμο τον περασμένο μήνα.

Τώρα, η γνωστή ψύχρα

κι όλα να φεύγουν.

Ζέστες, πουλιά, η διάθεση για φως.

Φεύγουν τα πουλιά, ακολουθούν τα λόγια,

η μια ερήμωση τραβάει πίσω της την άλλη

με λύπη αυτοδίδακτη.

Ήδη αποσυνδέθηκε το φως από την επανάπαυση

και από τις καλημέρες σου.

Τα παράθυρα ενδίδουν.

Το χέρι του μεταβλητού κλείνει τα τζάμια,

άλλοι λεν ως την άνοιξη,

άλλοι φοβούνται δια βίου.

Κι εσύ τι κάθεσαι;

Καιρός να μπεις κι εσύ στα αλλαγμένα.

Να γίνεις ό,τι αναρωτιόμουν πέρυσι:

"ποιός ξέρει τ' άλλο μου φθινόπωρο;"

Καιρός να γίνεις "τ' άλλο μου φθινόπωρο".

Άρχισε ψύχρα.

Ρίξε στην πλάτη σου ένα ρούχο επιδημίας.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ, Το λίγο του κόσμου (1971)

Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο..

..Ένα σκληρό χαμόγελο στο πρόσωπο του κόσμου. Με κούρασε πολύ το πρόσωπο του κόσμου. Κι εσύ να είσαι ένα ποτήρι στο πάνω πάνω ράφι που δεν φτάνω. Κική Δημουλά

Προσωπικά ~ 12

Ειδικότητά μου. 

Να προσπαθώ να διασχίσω κατεστραμμένες γέφυρες.

Dreamer

Στον ίσκιο των πουλιών - Αλκυόνη Παπαδάκη

Είναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα και οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά. Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου. Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη, ούτ' ένα λουλουδάκι. Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει. Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της. "Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;" Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα. Είν' αυτές οι νύχτες, που τ' άστρα κατεβαίνουν χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν. Είν' αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά, το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς. Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα.

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα της

ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Στον ίσκιο των πουλιών,

εκδόσεις Καλέντης (2003)

Καιρό έχω να μιλήσω για όνειρα. Καιρό δεν έχω. Όνειρα δεν έχω. Συμμετρική ανέχεια. Κική Δημουλά

Λένε πως η δύναμη ενός καινούργιου έρωτα είναι ευθέως ανάλογη με τη μοναξιά που προηγήθηκε. Μαλβίνα Κάραλη

Έχω μείνει στη σελίδα 38, στο κεφάλαιο της ερημιάς και μέσα απ' τα εμπρηστικά φωνήεντα σκέβρωσε και το χαρτί των προσχημάτων. Ρουμπίνα Θεοδώρου

Προσωπικά ~ 11

Ο ρομαντισμός στερείται νίκης.

Δυστυχώς, ηττηθήκαμεν.

Dreamer

Πες τους από μένα, πες τους από τα δάκρυά μου, ότι επιμένω ακόμη πως ο κόσμος είναι όμορφος! Κώστας Ουρανής

I'm afraid that if you look at a thing long enough, it loses all of its meaning. Andy Warho

Εμπόδια - Τίτος Πατρίκιος

Εκεί που πας να με βρεις ρίχνω ένα καινούργιο φράγμα.

Δεν είναι που δεν θέλω να με βρεις 

δεν είναι που θέλω να σε διώξω. 

Μόνο που πια πρέπει να δούμε καθαρά 

πόσα εμπόδια αντέχουμε να ξεπεράσουμε 

για να βρεθούμε. 

Πρέπει να ελέγξουμε ως πού τραβάει η δύναμή μας. 

Κι έπειτα, μην ξεχνάς ποτέ το ενδεχόμενο 

τα φράγματα να μην τα φτιάχνω μόνος μου

μα να υπάρχουν πάνω μου και μέσα μου σα μελανές ουλές 

αλλάζοντας το σήμα και το χρώμα μου. 

Αυτό το εμπόδιο που είναι ο εαυτός μου 

για τον εαυτό μου.

Προσωπικά ~ 10

Έρμαια άγριων σαρκοβόρων τα ονειροπόλα μάτια.

Dreamer

I'm not upset that you lied to me, I'm upset that from now on I can't believe you. Friedrich Nietzsche

Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ' όνομά της είναι ένα θαυμαστικό. Κώστας Γ. Καρυωτάκης

Εφτά εργάσιμες μελαγχολίες - Κική Δημουλά

Artpics -Mary Janean

Βάσει "των νόμων και περιορισμών"

του υπ' αριθμ. τάδε πεπρωμένου..

Οκτώ η ώρα το πρωί,

έγγραφα, αντίγραφα εις τριπλούν

και εις μάτην.

Δέκα η ώρα το πρωί

ο ήλιος στο παράθυρο

"υπό τους όρους και λοιπά",

τους καίει  στην περιέργειά του

και στην απροσεξία του

- "κατ' αύξοντ' αριθμόν" οι τέφρες.

Ένδεκα η ώρα το πρωί,

ο ήλιος αλλάζει περιέργεια 

και παράθυρο,

και τροποποιούνται συνεχώς

"τα ισχύοντα μέχρι της τάδε"

- τι φόρτος παρελθόντων!

Δώδεκα η ώρα, 

επίφοβη ώρα,

τα αγαπηθέντα "εκκρεμούν"

και λέω 

τώρα θα μεθύσει αυτός ο νόμος

και θα γίνει στίχος,

τώρα θα επέλθει το πρόσωπό σου

- "κατά τα κεκανονοσμένα" πάντοτε.

Μιάμιση η ώρα,

θαύματα δεν γίνονται πια,

μόνο αντίγραφα πολλά της προσδοκίας μας

και "υπό ειδοποίησίν μας"

- συχνά γινόμαστε αφηρημένοι -

"το βραδύτερον εντός δέκα ημερών από σήμερον"

και "κατά παρέκκλισιν" των ονείρων μας.

Δυόμιση η ώρα,

μετά μεσημβρίαν..

Βάσει του υπ' αριθμ. τάδε πεπρωμένου

τα πρωινά μας

"αποσβέσαμε".

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ, Επί τα ίχνη (1963)

Ο Μικρός Πρίγκιπας - Antoine de Saint-Exupéry

VI

Α, μικρέ πρίγκιπα, έτσι γνώρισα λίγο λίγο τη μικρή, μελαγχολική ζωή σου. Για καιρό δεν είχες να σε διασκεδάσει τίποτ’ άλλο παρά τη γλύκα που αναδίνουν τα ηλιοβασιλέματα. Την καινούργια τούτη λεπτομέρεια, την έμαθα την τέταρτη μέρα το πρωί, όταν μου είπες:

• Μ’ αρέσουν πολύ τα ηλιοβασιλέματα. Πάμε να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα..
• Μα πρέπει να περιμένουμε..
• Να περιμένουμε τι;
• Να περιμένουμε να βασιλέψει ο ήλιος.

Στην αρχή φάνηκες ν’ απορείς πολύ, κι ύστερα γέλασες με τον εαυτό σου. Και μου είπες:

• Θαρρώ πως βρίσκομαι ακόμα στον τόπο μου!

Πραγματικά. Όλος ο κόσμος ξέρει πως όταν στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μεσημέρι, ο ήλιος στη Γαλλία βασιλεύει. Ας μπορούσαμε μόνο να φτάσουμε στη Γαλλία μέσα σ’ ένα λεφτό και θα βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα! Μα η Γαλλία, αλίμονο, πέφτει πάρα πολύ μακρυά. Στον μικρό πλανήτη σου όμως, έφτανε να πας την καρέκλα σου λίγα βήματα παραπέρα, για να δεις το σούρουπο κάθε φορά που σου κάνει κέφι..

• Μια μέρα, είδα τον ήλιο να βασιλεύει σαράντα τρεις φορές!

Κι ύστερα από λίγο απόσωσες:

• Ξέρεις.. όταν είναι κανείς πολύ λυπημένος, αγαπά τα ηλιοβασιλέματα..
• Ήσουν λοιπόν τόσο λυπημένος τη μέρα με τις σαράντα τρεις φορές;

Μα ο μικρός πρίγκιπας δεν αποκρίθηκε.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ,

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ, (1η έκδοση 1943)

Τουλάχιστον καταφέραμε να διασώσουμε ένα πράγμα: Βαθιά, μέσα στο τσεπάκι της ψυχής μας, κρύψαμε τα ναύλα του ονείρου. Λίγο το 'χεις; Αλκυόνη Παπαδάκη

One’s destination is never a place, but a new way of seeing things. Henry Miller

Να γίνεις ό,τι αναρωτιόμουν πέρυσι: "ποιος ξέρει τ' άλλο μου φθινόπωρο;". Καιρός να γίνεις "τ' άλλο μου φθινόπωρο". Κική Δημουλά

Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι. Κική Δημουλά

Στην πιό μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή. Τάσος Λειβαδίτης

Όσα χωράει μια στιγμή - Στέφανος Λίβος

Μη κοιτάς ποτέ πίσω. 

Το μόνο που θα βρεις είναι ό,τι άφησες 

ή ό,τι σ' άφησε να φύγεις.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΙΒΟΣ, Όσα χωράει μια στιγμή,

εκδόσεις Λιβάνη (2012)

Silent - Archive

Καληνύχτα..

Silent - Archive

Άνθρωποι μόνοι - Monitor

Άνθρωποι μόνοι - Monitor

Προτιμούν να μένουν μισοί, να μη δοκιμάζουν.

Πως θα ήταν απ' την αρχή το "εγώ" να μοιράζουν.

Κρατούν μια θέση κρυφή για τον άνθρωπό τους.

Για όποιον έφυγε μακρυά και ζει στο όνειρό τους. 

Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία - Robert Fisher

• "Έτσι δεν είναι η ζωή; Στην αρχή, πικρή, κι όσο πιο πολύ τη δοκιμάζεις, τόσο πιο ευχάριστη σου φαίνεται.."
• "Αν πραγματικά είσαι καλός, ευγενικός και στοργικός, γιατί έπρεπε να το αποδείξεις;"
• "Αυτό που κατάλαβες. Έχεις αρχίσει να γίνεσαι αρκετά ευαίσθητος, ώστε να συλλαμβάνεις τους παλμούς της ζωής."
• "Αν η καρδιά σου είναι μικρή και παγωμένη, θα ‘ν’ κι ο χειμώνας σου ψυχρός, άλλο δε μένει."
• "Αρχίζεις να βλέπεις τις διαφορές σε άλλες μορφές ζωής γιατί αρχίζεις να βλέπεις τις διαφορές μέσα σου."
• "Όταν μάθεις ν' αποδέχεσαι αντί να περιμένεις, θα ‘χεις λιγότερες απογοητεύσεις."
• "Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε κλεισμένοι στην πανοπλία μας [..] Στήνουμε φράγματα για να προστατεύσουμε αυτό που νομίζουμε πως είμαστε. Μετά, μια ωραία πρωία, <κολλάμε> πίσω απ’ τα φράγματα και δεν μπορούμε να βγούμε."
• "Άλλο να ‘σαι σιωπηλός κι άλλο να μη μιλάς [..] Ανακάλυψα πως, όταν ήμουν με κάποιον, έδειχνα μόνο την καλύτερη πλευρά μου. Δεν έλεγα να γκρεμίσω τα φράγματα μου και να επιστρέψω είτε στον εαυτό μου είτε στον άλλον να δει αυτό που προσπαθούσα να κρύψω."
• "Η σιωπή είναι για έναν. Η γνώση, για όλους."
• "Η γνώση είναι το φως με το οποίο θα βρεις το δρόμο σου."
• "Μήπως έχεις μπερδέψει την ανάγκη με την αγάπη;"
• "Μόλις ανακάλυψες μια μεγάλη αλήθεια [..] Μπορείς ν’ αγαπάς τους άλλους μόνο όσο αγαπάς τον εαυτό σου."
• "Και ξέρεις τι; Έβαλες μιαν αόρατη πανοπλία ανάμεσα στον εαυτό σου και τα αληθινά σου συναισθήματα. Κι αυτή η πανοπλία είναι εκεί τόσο καιρό πια, που έχει γίνει ορατή και μόνιμη."
• "Στους ανθρώπους έχουν δοθεί δύο πόδια, έτσι ώστε να μην είναι αναγκασμένοι να μένουν σ’ ένα μέρος, αλλά, αν έκαναν κάπου κάπου μια στάση για αποδεχθούν και να εκτιμήσουν, αντί να τρέχουν από δω κι από κει για ν’ αρπάξουν, θα καταλάβαιναν στ’ αλήθεια τι θα πει φιλοδοξία που πηγάζει από την καρδιά."
• "Ο Θεός έδωσε το θάρρος στον άνθρωπο. Το θάρρος δίνει στον άνθρωπο το Θεό."
• "Κι όλα να τα έχω, πράμα δεν κατέχω, κι αν κολλάω στα γνωστά, δε θα μάθω τ’ άγνωστα."
• "Χαμογέλασε μέσα στα δάκρυά του, μην ξέροντας πως, τώρα, έβγαινε από μέσα του ένα αστραφτερό, καινούργιο φως, πολύ πιο λαμπερό και πολύ πιο όμορφο από αυτό που απαύγαζε η πανοπλία του, ακόμα κι όταν ήταν καλογυαλισμένη. Μην ξέροντας πως, τώρα, έλαμπε σαν ποταμάκι, έφεγγε σαν τη σελήνη, σπάθιζε σαν τον ήλιο."

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ρόμπερτ Φίσερ,

Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ,

εκδόσεις Οpera