Fabrizia Milia
Ξαφνικά
ήθελα όλα τα αινίγματα κι όλους τους μύθους να με σκεπάζουν σαν μεγάλα δέντρα,
να ξεκουραστούν στη σκιά τους από το ρεύμα του χρόνου, που μας παίρνει όλους,
αόρατο αλλά πραγματικό, τόσο πραγματικό που κάνει την υπόλοιπη πραγματικότητα
απίθανη.
Ο χρόνος
είναι η μόνη πραγματική διάσταση αυτού του κόσμου κι είναι η μόνη που δεν βλέπουμε. Κι όμως μαχόμαστε εναντίον της, προσπαθούμε
να τη μετρήσουμε με τις ρυτίδες μας, ενώ στο βάθος ξέρουμε πως δεν είμαστε παρά
τυχαίες συμπτώσεις.
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του
ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΛΛΙΦΑΤΙΔΗ, Τιμάνδρα,
εκδόσεις Γαβριηλίδης (1994)
Ο χρόνος : ο μεγάλος αντίπαλος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χαραμίζομαι να τον πολεμώ! Έμαθα να ζω την κάθε στιγμή μου σαν να'ναι η τελευταία! Ίσως έτσι ... τον κερδίσω σε κανένα σημείο!
Φιλιά Μαρία μου!
Ο χρόνος μπορεί να μοιάζει εχθρός, αλλά ίσως να είναι και σύμμαχος..και τους συμμάχους δεν τους μαχόμαστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα..φιλιά!
Υπέροχο απόσπασμα!Ο αόρατος χρόνος!Όπως και να ΄ναι νομίζω πως ειν΄ ο μόνος που δίνει τις απαντήσεις χωρίς καν να τον ρωτήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρούμενο απόγευμα Μαρία μου!Φιλιά!:)))
Αριστέα μου καλημέρα. Χαίρομαι που έχεις καταφέρει να ζεις τη κάθε στιγμή! Μαρία χρειαζόμαστε πολύ χρόνο τελικά για να καταλάβουμε το λίγο.. Γλυκιά μου Σοφία συμφωνώ μαζί σου. Ο χρόνος σου δίνει αργά ή γρήγορα τις απαντήσεις.. Καλή Κυριακή :)
ΑπάντησηΔιαγραφή