Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς μιλάω πάντα για όνειρα. Ποτέ για τη ζωή / Άννα Αφεντουλίδου
ήταν στις 11 του Νοέμβρη του 1990, που «μαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια κι οι φωνές», γιατί λύγιζε κι έγειρε στη γη ο μέγας «κέδρος» της ελληνικής ποίησης στον 20ό αιώνα...σε φιλώ ψυχή μου
Τυχεροί όλοι εμείς για το έργο που μας άφησε. Καληνύχτα Γλυκιά μου, σε φιλώ.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, εύχομαι να είστε καλά Γιάννη, εσείς και η οικογένειά σας.Καλή εβδομάδα.
Αν αυτό δεν είναι αισιόδοξο τι είναι?Εκτός από υπέροχο βέβαια!Φιλιά πολλά!
καλό 3ήμερο Μαράκι μου!
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΛΗΓΗ...ΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ,ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟ ΦΩΣ..!ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ
ήταν στις 11 του Νοέμβρη του 1990, που «μαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια κι οι φωνές», γιατί λύγιζε κι έγειρε στη γη ο μέγας «κέδρος» της ελληνικής ποίησης στον 20ό αιώνα...
ΑπάντησηΔιαγραφήσε φιλώ ψυχή μου
Τυχεροί όλοι εμείς για το έργο που μας άφησε. Καληνύχτα Γλυκιά μου, σε φιλώ.
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, εύχομαι να είστε καλά Γιάννη, εσείς και η οικογένειά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα.
Αν αυτό δεν είναι αισιόδοξο τι είναι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από υπέροχο βέβαια!
Φιλιά πολλά!
καλό 3ήμερο Μαράκι μου!
ΔιαγραφήΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΛΗΓΗ...ΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ,ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟ ΦΩΣ..!ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή