Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά. Αλκυόνη Παπαδάκη

carlyvous.tumblr.com

Χρόνια πολλά με υγεία

κι έναν καινούριο χρόνο γεμάτο 

ταξίδια κι όνειρα σας εύχομαι.

Θα τα πούμε σύντομα :)

♪♫ GAD. feat. K.BHTA - Over The Moon

Να σου πω μια ιστορία - Jorge Bucay

photo by mariela paz izurieta

Η αληθινή αξία του δαχτυλιδιού

[..] "Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;"

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε:

"Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως.." και ύστερα από μια παύση συνέχισε: "Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω."

"Ε.. μετά χαράς, δάσκαλε" είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι' άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.

"Ωραία" συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: "Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς γι' αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς."

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε. [..] Όταν το παιδί έλεγε "ένα χρυσό φλουρί" άλλοι γελούσαν, άλλοι του γυρνούσαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι. [..] Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά - και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα -, παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω. [..] Μπήκε μέσα στην κάμαρη.

"Δάσκαλε" είπε, "λυπάμαι". Είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού."

"Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε" απάντησε χαμογελαστός ο δάσκαλος. "Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε σε έναν κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; [..] Όμως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι." [..]

Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί:

"Πες στο δάσκαλό, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οκτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του." [..] "Βέβαια, με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον.."

Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.

"Κάθισε" του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. "Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο πρέπει να σ' εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;"

Και μ' αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού.

Απόσπασμα από το βιβλίο του

ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ, Να σου πω μια ιστορία,

εκδόσεις Opera (2006), Ε' έκδοση (2011)


υγ. Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία.

Προσωπικά ~ 23

ianception.tumblr.com

Οι σελίδες της δικής μας ιστορίας, θα μείνουν για πάντα λευκές.

Dreamer

Πικροί ως άψινθος καρποί - Βίκυ Δερμάνη

Deep darkness on We Heart It

Κατακόρυφος πτώση

Οπτικές παύσεις

πέφτω πέφτω πέφτω

ανοίγω τα μάτια

τα δάχτυλά μου φαγωμένα

ραμμένο το στόμα

λιώνω αμέτρητα ζευγάρια πόδια

αμέτρητα ζευγάρια χέρια

ηχώ λέξεις άηχες

κατεψυγμένες λέξεις

ξεπαγώνουν μέσα στο στόμα

χείμαρροι γίνονται

με πνίγουν

πετούμενου ευγενούς

παύση πετάγματος

πέφτω

πέφτω

πέφτω

γίνομαι σύννεφο

γίνομαι βροχή

μικρές σταγόνες γίνομαι

ύστερα γίνομαι ατμός

πόνος οξύς δαιμόνων

απουσία αφής φλεγόμενης

πρώτη μου γλώσσα δέρματος

απουσία ήλιου αυτόφωτου

φορώ αέρα κρύο

αφέγγιστο χιόνι παλμικό

κίτρινο πύον ρέω

πόνος οσμογόνος γίνομαι

και άσαρκη με πνίγω

ΒΙΚΥ ΔΕΡΜΑΝΗ, Πικροί ως άψινθος καρποί,

εκδόσεις ΑΩ (2013)

Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι - Γιάννης Αγγελάκας

photo by Olivia Malone

άτιτλο

Μείνε ακατανόητος σκοτεινός και κακόγευστος

Αφήνοντας ξωπίσω σου δύσοσμους όγκους σιωπής

Δείξτο πως δεν μετάνιωσες ακόμη

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ, Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι

εκδόσεις "Νέα Σύνορα" - Α.Α. Λιβάνη (1995)

Με συγχωρείτε, δε σας γνώρισα, έχω αλλάξει πολύ. Όσκαρ Ουάιλντ

meandmybentley.tumblr.com

Οι δυο μας

nishe.tumblr.com

Πήρα κι εγώ το κουφάρι μου αγκαλιά, ξάπλωσα στο διπλό κρεβάτι και έβγαλα την ψυχή μου να δει λίγο γαλάζιο. "Ζεις ακόμα;" τη ρώτησα. "Ναι", μου απάντησε. Γύρνα τώρα από την άλλη και κοιμήσου. Και αύριο εδώ θα είμαστε, οι δυο μας. Αλκυόνη Παπαδάκη

Κρύβω μέσα μου ένα παιδί απαρηγόρητο που θά 'θελε να φτιάξει τη ζωή στα μέτρα της καρδιάς του. Τόλης Νικηφόρου

ladaisyxo.com

Να 'χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ' το παράθυρο έξω! Να τσακίσω εκείνο που δε γίνεται! Oδυσσέας Ελύτης

etiopy.tumblr.com

Σονέτα - Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

by Little Body Big Heart Photography (Copyright All rights reserved)

43

Βλέπουν πιο ωραία τα ματιά μου όσο τα κρατώ κλεισμένα,

γιατί όλο αδιάφορα θωρούν απ' το πρωί ως το βράδυ·

μα όταν κοιμάμαι, στα όνειρα κοιτάζουν μόνο εσένα,

και με το μυστικό τους φως φωτίζουν το σκοτάδι.

Μα συ, που κάνει ο ίσκιος σου τους ίσκιους φωτεινούς,

τι χάρμα θέαμα θα 'πλαθε του ίσκιου σου η μορφή,

στη λαμπρή ημέρα με τους πιο λαμπρούς σου φωτισμούς,

αφού έτσι λάμπει ο ίσκιος σου σε όραση τυφλή;

Τι ευλογία θα 'ταν των ματιών μου ο γλυκασμός,

αν στης ημέρας σ' έβλεπαν το φως το ζωντανό,

αφού 'ν' ωραίος στη νεκρή νύχτα ο ίσκιος σου ο λειψός,

σε ύπνο βαθύν, μάτια κλειστά και φέγγος σκοτεινό.

Οι ημέρες μου ήταν νύχτες αόμματες ως να σε ιδώ,

κι οι νύχτες μου λαμπρές ημέρες αν σ' ονειρευτώ.

ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ, Σονέτα,
εκδόσεις Επικαιρότητα (1990)

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο - Κ. Βήτα

pixel-color.tumblr.com

Άτλας

[..] Μένει μόνο να περάσουμε αυτά τα σύνορα

με οποιονδήποτε τρόπο

και θα αγαπήσεις μαζί μου τον ανοιχτό ουρανό

γιατί η γη είναι πιο όμορφη από μας.

♪♫ Άτλας - Στέρεο Νόβα

Απόσπασμα από το βιβλίο του

Κ. ΒΗΤΑ, Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο,
βιβλίο - cd, εκδόσεις Οξύ (2010)

Επιμένω σ' έναν άλλο κόσμο. Τον έχω τόσο ονειρευτεί, τόσο πολύ έχω σεργιανήσει μέσα του, που πια, είναι αδύνατο να μην υπάρχει. Χρίστος Λάσκαρης

lamerappelle.tumblr.com

Κραυγή στα πέρατα - Μενέλαος Λουντέμης

cameronsdiary.tumblr.com

Απόψε

Απόψε που έχασα τον ίσκιο μου, 

και βουλιάζω στην άπατη νύχτα.

Απόψε, που βγήκα στα τρίστρατα του μεσονυχτίου,

και ζητιανεύω λίγον ύπνο.

Απόψε που αποδήμησαν κοπάδι οι χίμαιρες

και ξεσέλωσα το άλογο της ελπίδας..

Απόψε, που σου σήκωσα το γιασμάκι

και σ' αντίκρισα, ολόγυμνη - εφτάσκημη ντροπή -

Απόψε..

Μετρήθηκα ξανά μαζί σου -

Κι ήμουν ένα μπόι ψηλότερος!

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ, Κραυγή στα πέρατα,
εκδόσεις Παλμός (1954)

Καντάτα - Τάσος Λειβαδίτης

i4244.tumblr.com

α' ημιχόριο

Αν μας έβλεπε κανείς το βράδυ, όταν μένουμε μονάχες,

και βγάζουμε τις φουρκέτες, τις ζαρτιέρες, και κρεμάμε

στην κρεμάστρα το πανωφόρι κι αυτήν τη βαμμένη μάσκα

που μας φόρεσαν εδώ και αιώνες οι άντρες για να τους

αρέσουμε - 

αν μας έβλεπαν, θα τρόμαζαν μπροστά σε τούτο το γυμνό,

κουρασμένο πρόσωπο.

Αχ, γυναίκες έρημες,

κανείς δεν έμαθε ποτέ πόση αγωνία κρύβεται πίσω απ' 

τη λαγνεία

ή την υστεροβουλία μας.

Και πάντοτε γυρεύαμε το καλύτερο.

[..]

Που είσαι, λοιπόν, πες μου, που είσαι - σ' αναζητάω

σαν τον τυφλό που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας

σ' ένα σπίτι που πιάσε φωτιά.

[..]

χορός

Στέρησέ μας τη δόξα και τον έρωτα, στέρησέ μας τ' όνειρο

ή τη φιλία, στέρησέ μας ακόμα

και την υπομονή - μονάχα ένα μη μας στερήσεις, ω απέ-

ραντη, αναρίθμητη ζωή!

Γιατί όλα τα πλούτη αν τάχεις και σου λείψει αυτό,

είσαι φτωχός. Όλες τις δόξες κι αν αποχτήσεις,

είσαι έρημος - μη, μη, μη μας στερήσεις ποτέ, ω άγια,

γλυκειά ζωή

την αγάπη μας για σένα!

[..]

ποιητής

Γιατί αλήθεια, φίλοι μου, πέστε μου, τι άλλο είναι λοιπόν

η παντοδυναμία

απ' την απέραντη τούτη δίψα. Νασαι τόσο πρόσκαιρος, και

να κάνεις όνειρα

τόσο αιώνια!

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, Καντάτα,
Για δύο δισεκατομμύρια φωνές,

εκδόσεις Ακμών (1960)

Κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό πάνω από την πληγή του κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του. Γιάννης Ρίτσος

reinventamos.tumblr.com

Κρυμμένα ποιήματα (1877-1923) - Κ. Π. Καβάφης

cokgulenadam.tumblr.com

Στες σκάλες

Την άτιμη την σκάλα σαν κατέβαινα, 

από την πόρτα έμπαινες, και μια στιγμή

είδα το άγνωστό σου πρόσωπο και με είδες.

Έπειτα κρύφθηκα να μη με ξαναδείς, και συ

πέρασες γρήγορα το πρόσωπό σου κρύβοντας,

και χώθηκες στο άτιμο το σπίτι μέσα

όπου την ηδονή δεν θα 'βρες, καθώς δεν την βρήκα.

Κι όμως τον έρωτα που ήθελες τον είχα να σ' τον δώσω,

τον έρωτα που ήθελα - τα μάτια σου με το 'παν 

τα κουρασμένα και ύποπτα - είχες να με τον δώσεις.

Τα σώματά μας αισθανθήκαν και γυρεύονταν, 

το αίμα και το δέρμα μας ενόησαν.

Αλλά κρυφθήκαμε κ' οι δυο μας

ταραγμένοι.

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ, Κρυμμένα ποιήματα (1877-1923),

εκδόσεις Ίκαρος (1993)

Προθάλαμος - Στέργιος Σκιαδάς

pixel-colors.tumblr.com

Προθάλαμος

2

Ύστερα φάνηκαν οι Καιροί. Ήσυχοι, μερωμένοι

σαν τα μωρά που θήλασαν και χορτασμένα

κλείνουν τα μάτια. Ότι είχα

μου το πήραν έξω απ' αυτούς να μένουν

αμετακίνητοι σα βαριές σημαδούρες.

Σκέφτομαι

τις λύπες, τις μικροχαρές μου,

τα σκαλοπάτια που έχτισα με δεμένα μάτια.

Σεβάσμια δέσποινα ακατάδεχτη

η μοίρα με ατένισε με υπεροψία.

disgustedd.com

Διατομές

Μέσα στη χλαλοή τόσων πουλιών

πώς θες να ξεχωρίσω τη φωνή σου;

Ένα σπουργίτι, ένα μονάχα τόσο δα σπουργίτι.

Κι ευθύς μαλάκωσε το πάρκο.

Κρυώνεις; Μα γιατί;
Δεν σ' αγαπά λοιπόν κανείς;

Μια γλάστρα στόλιζε το περβάζι.

Κι έβρεχε και βροντούσε και χαλούσε ο κόσμος!

Όχι μη μου ζητάτε αστέρια

από τη νύχτα τη δική μου.

Κι αν σχίζεται κι αν κομματιάζεται ο ουρανός

εσύ να περιμένεις.

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΣΚΙΑΔΑΣ, Προθάλαμος,
εκδόσεις Προμηθεύς (1961)

Έκλαψα, έκλαψα τότε ατέλειωτα, καθώς είδα με τρόμο ξαφνικά, πόσο είχαμε σταθεί για πάντα ξένοι. Τάσος Λειβαδίτης

just-be-unbroken-forever.tumblr.com

Σαββατογεννημένη - Μαλβίνα Κάραλη

by molly.m.ayers (Copyright All rights reserved)

Εδώ και πολύ μικρό διάστημα έχω βεβαιωθεί. Το εκπαιδευτικό σύστημα της αγάπης δε με αφορά. Χρειάζεται μεταρρύθμιση. Δε καταλαβαίνω τη διδακτέα ύλη. Δε με έλκει η ξεδιαντροπιά της εξίσωσης: "Στον έρωτα η καλύτερη του ενός είναι η χειρότερη του άλλου". Εγώ αυτή τη τάξη δε πρόκειται ποτέ να τη περάσω. Γι' αυτό σκασιαρχείο καλύτερα. Το σκυλί και βόλτα. Εμένα κάνε με μόνο κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Και τότε η καλύτερή σου, είναι η καλύτερή μου. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω, γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα. Χάριν του κίβδηλου ενστίκτου που αφορά τους χαμηλούς. Και που το λένε αυτοσυντήρηση. Και που δε με αφορά. Αν δεν υπάρχεις εσύ, να πεθάνω καλύτερα. Κύκλος ομόκεντρος: η πρώτη αρχή μου και η τελευταία. Άλλες δεν έχω. Κύκλοι, ομόκεντρος. Μετά, ότι θέλεις θέλω. Σε ότι προσχωρείς με ευεξία. Και εγώ. Κάτι παρόμοιο - ίσως κάποτε να υπήρξε κάτι παρόμοιο. Πιθανόν στη προϊστορική περίοδο της αγάπης των ανθρώπων. Πρέπει να υπήρχε μια ανάλογη, αρχέγονη κατάσταση απειρίας. Μια κατάσταση που προηγείται της θέλησης για ερωτική δύναμη. Μια κατάσταση πριν από τη πρώτη ερώτηση. Πριν από το πρώτο σκέρτσο. Από τον πρώτο συλλογισμό. Αγάπη δίχως σκέψη, ας τη πούμε. Απειρία, όχι βλακεία, ας τη πούμε. Άχρηστη πείρα το Μετά. Λίγο να σκεφτείς πάνω στο συναίσθημα και αμέσως το Εγώ. Αμέσως η πιο γελοία εκδοχή της θέλησης για δύναμη. [..]

by Serena Cevenini (Copyright All rights reserved)

[..] Άκου φίλη, δύσκολα χωρίς αυτόν. Αλλά ούτε με αυτόν. Τον διεκδίκησα όσο κανέναν. Μου τα άργησε τα χατίρια μου. Πολύ. Άκου φίλη, εγώ χωρίς αυτόν πεθαίνω, πνίγομαι. Και δε με νοιάζει τίποτα. Δεκάρα δε δίνω. Μην εκτεθώ στα μάτια σου. Να εκτεθώ. Γι' αυτό και τόσο ανοιχτά. Παντού να το πω. Φώναξέ τες όλες. Να μάθει όλος ο κόσμος τα λόγια. Και πως το μεγαλειωδέστατο πράγμα στον κόσμο της γυναίκας είναι να διεκδικεί και να εκτίθεται. Τα έκανα και τα δύο. Μου άργησε το χατίρι μου. Δε θα τον ξαναδώ ποτέ. Κάποιος άλλος. Που δε θα τον αγαπώ. Που θα μπορώ να κάτσω μαζί του δέκα χρόνια. Γιατί έτσι γίνεται όταν δεν αγαπάς. Μπορείς και μένεις. Αυτό είναι όλο. Σημασία έχει να είσαι ήρεμη. Ψέματα. Σημασία έχει να αγαπάς. Δε ξέρω. Μπερδεύτηκα. Φθινόπωρο σε λίγο φίλη. Εξαγνιστική βροχή, σώμα που πάλι θα άπτεται. Με ότι ανατριχιάζει. Και ένα βράδυ θα κρυφτώ μόνη μου στο κρεβάτι, θα είμαι ήρεμη σαν πεθαμένη. Τότε θα ανοίξω τα κλειστά του γράμματα. Αδύνατον ακόμα. Η παιδική του φωτογραφία στο κομοδίνο μου. Θα τη γυρίσω για λίγο ανάποδα. Να μη με δει να κλαίω. Χριστούγεννα μετά. Οι ευχές του στον τηλεφωνητή μου. Είμαι σίγουρη. Θα ακούσω τη φωνή του. Θα θέλω να σηκώσω το τηλέφωνο και να του φωνάξω: Ηλίθιε. Τίποτα άλλο. Μόνο: "Ηλίθιε.. Σε αγαπώ." Και δε θα το σηκώσω.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι της, αγκάλιασε τους ώμους της. Κι αυτό είναι το αγκάλιασμα εκείνης που δεν έχει αυτόν, που δεν έχει κανέναν.

Αποσπάσματα από το βιβλίο της

ΜΑΛΒΙΝΑΣ ΚΑΡΑΛΗ, Σαββατογεννημένη,

εκδόσεις Τσαγκαρουσιάνος (2005)

Το ξέραμε ότι κάποιοι άνθρωποι δεν άξιζαν παραπάνω! Απλά δεθήκαμε, γιατί πιστεύαμε ότι αξίζαμε εμείς λιγότερα. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Laura Makabresku

Σου είπα ένα σωρό πράγματα..

by pau'lin (Copyright All rights reserved)

..αλλά εκείνο που ήθελα να πω και μ' έκανε να μουντζουρώσω τόσο χαρτί δεν το είπα. Είναι σκληρή η ζωή χωρίς εσένα και άδικη. Γιώργος Σεφέρης

♪♫ Άστρο - Κωνσταντίνος Βήτα

Κείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ουρλιάζανε άνθρωποι. Μενέλαος Λουντέμης

v0tum.tumblr.com

Καθαρή ήττα

digbicks.tumblr.com

..Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω,

με το αιτιολογικό μιας ευγένειας

ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα,

ότι θ’αναστάτωνα των άλλων τη ζωή.

Αυτό ήταν μία ήττα.

Καθαρή ήττα..

Κική Δημουλά

Το γυμνό σου σώμα πρέπει να ανήκει μόνο σε εκείνους που ερωτεύονται τη γυμνή σου ψυχή. Τσάρλι Τσάπλιν

purpleh--aze.tumblr.com

Τον ιδανικό μου έρωτα θαρρώ τον έζησα στη φαντασία μου. Μαρία Πολυδούρη

hellanne.tumblr.com

Εκείνη τη νύχτα άδειασα τόσο, που όταν μου πέταξαν το μαχαίρι δε βρήκε που να καρφωθεί. Τάσος Λειβαδίτης

hellanne.tumblr.com

Κάποια - Βίκυ Δερμάνη

-circa.tumblr.com

Ήταν κάποτε, κάποια που πέθανε,

γιατί κάποιος αποφάσισε να τη

βαφτίσει στην κολυμπήθρα της

σιωπής και του τίποτα..

ήταν κάποτε, κάποια που πέθανε,

γιατί κάποιος αποφάσισε πως ο 

θυμός, αναίτιος ή αιτιατός, της

αγάπης είναι ισχυρότερος..

ήταν κάποτε, κάποια που

πέθανε..

ήταν κάποτε μια ψυχή ανέστια..

τώρα.. τίποτα..

ούτε πάθος, ούτε αδυσώπητη

λεπίδα του πόθου ούτε αγάπη

απέραντη

τώρα.. τίποτα..

μην την αναζητήσετε ανάμεσά σας..

έφυγε.. στον τόπο σας, στης ζωής την κοιλάδα δεν θα τη βρείτε πια..

τώρα.. τίποτα..

ήταν κάποτε, κάποια που άρχισε να ζει απ΄τη στιγμή που νόμιζε πως,

βρήκε σε κάποιου τη ζωή μια θέση ν' απαγκιάσει..

τώρα.. τίποτα..

ούτε πάθος ούτε αδυσώπητη λεπίδα του πόθου ούτε αγάπη απέραντη

τώρα.. τίποτα..

τώρα.. σιωπή..

Ποίηση της Βίκυς Δερμάνη

Ποιος ξέρει μέσα σε μια νύχτα τι ανταλλαγές έγιναν, τι έδωσα, τι πήρα, από τι παραιτήθηκα, τι υποσχέθηκα και με κράτησε για υπηρέτριά της η ζωή. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

www.tumblr.com

Το κορμί και το σαράκι - Ντίνος Χριστιανόπουλος

credit.tumblr.com

Βύθισε τον ήλιο σου 

στην πιο σκοτεινή μου πλευρά

μπήξε το ψέμα σου

στην πιο θλιβερή μου αλήθεια.

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, Μικρά Ποιήματα,

ποιητική συλλογή: Το κορμί και το σαράκι

Έκλεισα τα μάτια και κοιμήθηκα. Μια νέα μέρα με περιμένει. Ίσως μια νέα αρχή. Γιώργος Χατζελένης

♪♫ Dancing with myself - Nouvelle Vague

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΕΛΕΝΗΣ, Καθημερανοητότητα,
εκδόσεις Γαβριηλίδης (2012)

Ο Γιάννης Αγγελάκας στο Θέατρο Βράχων (live) - Κυριακή 22-09-2013

Γιάννης Αγγελάκας - Θέατρο Βράχων 22/9

♪♫ Μέσα μου αέρας που φυσά - Γιάννης Αγγελάκας


Μέσα μου ο αέρας που φυσά

Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Δε λέει να ημερέψει
Μου ξεσηκώνει την καρδιά
Και μου σκορπάει τη σκέψη

Σαν σπίθα από πυρκαγιά
Στα ύψη μ΄ανεβάζει
Κι έξω απ΄ του κόσμου τ' όνειρο
Με μια σπρωξιά με βγάζει 

Με στροβιλίζει σαν φτερό
Στο πουθενά σε μια άκρη
Κι ύστερα μες στα μάτια σου 
Με ακουμπάει σαν δάκρυ

Με πάει ψηλά στον ουρανό 
Μου λέει τώρα γκρεμίσου
Και 'γω σαν άστρο ρίχνομαι 
Κι ακούω την ευχή σου

Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Στιγμή δε λιγοστεύει 
Μάλλον τρελά θα μ' αγαπά
Γι' αυτό έτσι με παιδεύει

Κι όταν του λέω πια δεν μπορώ
κόπασε να ησυχάσω
Μου λέει όσο ζεις εγώ θα ζω
Κι άντε να σε χορτάσω

Προσμένοντας..

"Αγαμέμνων" του Αισχύλου

Θεατρικές παραστάσεις, Αύγουστος 2013

Αισχύλου "Αγαμέμνων" - 29/8

Επιτέλους και στη πόλη μου.. Ανυπομονώ.

Πάντως είμαι πολύ φιλόξενη σε κάθε ατέλεια και αδυναμία. Παρέχω άσυλο βεβαίως, αλλά όχι και συγγνώμη πάντα. Κική Δημουλά

www.tumblr.com

Αφιερωμένο κάπου..

www.tumblr.com

Το να με ξέρεις ισοδυναμεί με το να μ’ αγαπάς.
Στη καλύτερη περίπτωση,
ισοδυναμεί με το να με ανέχεσαι. 

Τένεσι Ουίλιαμς

Τινάχτηκε η ανθοδέσμη-Ποιήματα - Βασιλική Πουλιάρη

www.tumblr.com

'Ηθελα

Ήθελα να ήσουνα δίπλα μου βαρκάρης

κι η βάρκα μας να είχε γοργότερα φτερά.

Ήρεμα τα πέλαγα όταν σαλπάρεις

κι εγώ ν' ανακατώνω τα γάργαρα νερά.

Ήθελα να ήσουνα δίπλα μου βαρκάρης

κι οι γλάροι μας τριγύρω ν' απλώνουν τη χαρά.

Κόκκινο κοράλι σαν αφροβγεί να πάρεις,

ν' αφήσεις στην ποδιά μου γλυκά και τρυφερά.

Κι αν φουρτούνα έπιανε λίγο παραπέρα

τη βάρκα μας να πήγαινες και άλλο μακρυά.

Τα κουπιά να κούναγες κόντρα στον αγέρα

κι όλο να φοβερίζεις το κύμα του βοριά.

Να βρίσκαμε το φάρο και το περιγιάλι.

Να βρούμε την αγάπη πάλι τη μεγάλη.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΟΥΛΙΑΡΗ, Τινάχτηκε η ανθοδέσμη - Ποιήματα
(Σονέτα), Εκδόσεις Μαυρίδης (2002)

Οι κάργιες - Αλκυόνη Παπαδάκη

www.tumblr.com

• Μην περιφρονείς, κύριος, τα σκουπίδια. Σκέφτηκες πως μπορεί να πέταξε κανείς ηλίθιος μιαν ακριβή πορσελάνη, γιατί ήτανε λίγο ραγισμένη;
• Αχουου! Όποτε μετράω τα κουμπιά της ψυχής μου, πάντα μου λείπουν μερικά. Τα 'χασα, μου τα κλέψανε, τα κατάπια, κύριος οίδε. Άντε τώρα να την κουμπώσω τη ρημάδα, να την προφυλάξω.
• Αναρχική; Εγώ; Χα χα χα! Άσχετο. Εγώ απλώς έφευγα. Και κει στο φεύγα μου, έσπασα και μερικές βιτρίνες, άθελά μου.
• Αν ζητάω τη σωτηρία; Και βέβαια τη ζητάω. Έχω χάσει το δρόμο κι άρχισε να σκοτεινιάζει. Τα χέρια μου παγώσανε. Τρεκλίζω. Φοβάμαι, γαμώτο μου. Γιατί δε φωνάζω; Καλέ τι μας λες! Το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι όταν ζητάς τη σωτηρία; Να πλακώσουν οι Σωτήρες.
• "..Ποτέ να μην είσαι σίγουρη για τίποτα Ατόπη. Και προπαντός μη βιάζεσαι να εξαργυρώνεις τις σιγουριές σου. Άσε, βρε μάτια μου, και κάτι.. Άσε μερικά πράγματα ν' ανεμίζουνε στον αέρα, άσε και μερικά να τα νομίζεις. Χάλασε ο κόσμος, δηλαδή;"
• Τα περισσότερα, Φιλίνα αγαπημένη, είναι ένα ψέμα. Ακόμα και τα πιο όμορφα. Ακόμα και τα πιο σημαντικά. Ψέματα χλιδάτα είναι, μάτια μου, μη νομίζεις, μόνο που αυτά τα ψέματα είναι το ρούχο της ψυχής, δε γίνεται να την παρατήσεις ολόγυμνη, θα σου ξεπαγιάσει, κατάλαβες;
• Τακ τακ τακ.. Μπάζει η στέγη. Δόξα τω Θεώ, δε χάλασα.
• Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα.. Να κυλιόμουνα μέσα της, να 'κανα τούμπες, να 'πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα.. Να 'ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα ντουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος. Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται. Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα; Μιαν αγάπη λέω, σαν αλάνα. Ν' απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ.
• "Να μπορούσα, λέει", σκέφτηκε η Ιβανή, "να φωνάξω σ' αυτούς εκεί κάτω: βγάλτε, βρε κακομοίρηδες, το καϊμάκι από το βλέμμα σας! Έχετε δει ποτέ καρδερίνα να λούζεται σε μια λακκούβα νερό; Έχετε νιώσει ν' ανατριχιάζει η ψυχή σας από το γέλιο μιας μανταρινιάς ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι;" Ύστερα χαμήλωσε απότομα και κάθησε στο ίδιο κλαδί με τις άλλες. "Ιχόοο! Τι άρωμα έχει το χαμόγελο;"
• "Ψάχνεις να βρεις το Θεό, μάτια μου; Και τι είσαι στραβή; Κοίταξε κείνη την κίτρινη μαργαρίτα: μέσα στην καρδιά της έχει το θρόνο του ο Θεός. Κοίταξε κείνη τη χρυσόμυγα που κάθεται στο άγουρο μανταρίνι: καβάλα στα φτερά της σεργιανάει τον κόσμο ο Θεός. Ιχοχόοοο". 

Αποσπάσματα από το βιβλίο της

ΑΛΚΥΟΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Οι κάργιες,

εκδόσεις Καλέντης (1997)

Μετανιώνω που τρόχισα τόσα «όχι» για να πω τελικά τόσα «ναι» που με μαχαίρωσαν. Κική Δημουλά