Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Μονόκλινο σύμπτωμα - Κική Δημουλά






Απορούν κάθε φορά οι ξενοδόχοι
που ζητώ μονόκλινο δωμάτιο στην πρόσοψη.
Με κοιτάζουν σαν ν' απαιτώ θάνατο με θέα.

Έβαλα ενέχυρο τη θάλασσα
κι είπα να κάνω φέτος διακοπές σε βουνό
μη και ξορκίσουν τα θροΐσματα του δάσους
εκείνο το δαιμονισμένο σύνδρομο επιστροφής
που κυριεύει αυτοστιγμεί κάθε διαφυγή μου.
Αν μ' αγκαλιάσει ενός δέντρου 
ο σάτυρος κορμός μπορεί και να ριζώσω.

Και στο βουνό τα ίδια.
Σαν να 'ταν σιδερένιο το δωμάτιο
κι ο καθαρός ανάλαφρος αέρας απέπνεε κλειδαριά.
Να ξεκλειδώσω πάλευα με τα ηρεμιστικά μου
αλλά εκείνα ήτανε πιο άρρωστα από μένα.
Τα ίδια που έγιναν στην Πύλο
η ίδια άτακτος φυγή πρόπερσι από τη Σύρο
στην Καλαμάτα πέρσι τρισχειρότερα
γεμάτο το τρένο και θέλανε τα κλάματα
να πάμε πίσω στην Αθήνα με τα πόδια.
Τέτοια μανία καταδιώξεώς μου κυριεύει τους τόπους.

Να μου λείπει η απουσία σου;
Δεν έρχεται μαζί μου την αφήνω σπίτι.
Όρος ρητός της αλλαγής να μην ακολουθήσει.

Άπληστο που είσαι Ανεξήγητο.
Τόση διαφάνεια καταπάτησες για τη διαφύλαξή σου
κι έκανες θέρετρό σου τώρα
αυτό το ανεξήγητο σύμπτωμα εχθρικό μου.
Να επιστρέφω αμέσως. Με λεωφορείο ταξί
αν πετύχω κανένα φεγγάρι που επιστρέφει κι εκείνο
στην πιάτσα του αδειανό.

Ολέθρια συνήθεια. Όχι τίποτ' άλλο
μα αν δεν μ' αρέσει να δούμε πως θα επιστρέψω
από τον κάτω κόσμο σου Ανεξήγητο.


ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ, Η εφηβεία της λήθης (1994)



16 σχόλια:

  1. σ' ένα μονόκλινο δωμάτιο, σφραγίσαμε τ' όνειρά μας...
    σ' ένα ταξίδι καινούργιο θα τα ξανανταμώσουμε...

    φιλιά κορίτσι γλυκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παρόλο που έχει τη μορφή του θλιμμένου, αποπνέει μια ελπίδα ανεξήγητη... Πάντα μοναδικά τα ποιήματα της Κ.Δημουλά.

    Καλημέρα Μαρία μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβάχ.. δε μπορώ να περιγράψω με λέξεις τα συναισθήματα που μου δημιουργούν οι στίχοι της.. Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  3. Το ανεξήγητο μας μένει και στην συντροφιά και στην μοναξιά μας και να που τρέχουμε από όλα να ξεφύγουμε κι αυτά γαντζώνωνται επάνω μας και μας ακολουθούν ... αναρωτιέμαι πως να τα αποφύγω?

    Καλημέρα Μαράκι μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το έχω νιώσει πολλές φορές αυτό το συναίσθημα levina μου.. της φυγής.. κι όμως απαλλάσσεσαι μόνο όταν αντιμετωπίσεις τους φόβους σου. Ποιος έχει την αντοχή άραγε;

      Καληνύχτα γλυκιά μου.

      Διαγραφή
  4. Αν δε με καταΔίωκε η Αλήθεια
    δε θα κρυβόμουνστα Ποιήματα......


    Φιλάκι.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο όμορφο να δημιουργείς παραταύτα!

      Φιλί κι από εμένα Υπέροχη!

      Διαγραφή
  5. Απαντήσεις
    1. Καλό υπόλοιπο εβδομάδας, με νότες αισιοδοξίας στις μέρες μας :)

      Διαγραφή
  6. Ο κάτω κόσμος του ανεξήγητου...αλήθεια πώς επιστρέφεις από κει?
    Καλό σου βράδυ Μαράκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρειάζεται περίσσευμα ψυχής.. Κι ίσως να μη μπορείς καν μόνος..

      Καληνύχτα!

      Διαγραφή