Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού - Γιάννης Ρίτσος





Το χώμα ποτίστηκε με φως. Δεν ξεχωρίζεις φως και χώμα.
Εμείς είμαστε τ' όνειρό μας.
Άνοιξαν τα παράθυρα και μπήκαν μέσα τα λουλούδια σαν ένα
εύθυμο στράτευμα με κόκκινα τύμπανα και χρυσές τρουμπέ-
τες που γυρίζει απ' το χθεσινό μας κήπο στη σημερινή μας
καλοσύνη.
Ο φράχτης κρύφτηκε απ' την πρασινάδα κι ούτε μπορείς να πεις
πως είναι φράχτης.
Στις ξανθές πλεξούδες της Άνοιξης φύτρωσαν γαλανά κρινάκια.
Κι όσοι κλαίγαν προχτές, θυμήθηκαν σήμερα πως είναι νέοι και
γελούν γιατί κλαίγαν. 



Απόσπασμα από το βιβλίο του
ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ, Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού,
εκδόσεις Κέδρος



Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Ποιήματα - Μαρία Πολυδούρη





Σαν πεθάνω


Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη,
όταν αντικρύ θανοίγη μεσ' στη γάστρα μου δειλά
ένα ρόδο - μια ζωούλα. Και θα μου κλειστούν τα χείλη 
και θα μου κλειστούν τα μάτια μοναχά τους, σιωπηλά.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα θλιβερή σαν τη ζωή μου,
που η δροσιά της, κόμποι δάκρι θα κυλάη πονετικό
στο άγιο χώμα που με ρόδα θα στολίζη τη γιορτή μου,
στο άγιο χώμα θα μου είναι κρεβατάκι νεκρικό.

Όσα αγάπησα στα χρόνια της ζωής μου θα σκορπίσουν
και θαφανιστούν μακριά μου, σύννεφα καλοκαιριού.
Όσα μ' αγάπησαν μόνο θάρθουν να με χαιρετίσουν
και χλωμά θα με φιλούνε σαν αχτίδες φεγγαριού.

Θα πεθάνω μιαν αυγούλα μελαγχολική του Απρίλη.
Η στερνή πνοή μου θαρθη να στο πη και τότε πια,
όση σου απομένει αγάπη, θαναι σα θαμπό κοντύλι
- φτωχή θύμηση στου τάφου μου την απολησμονιά.



ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ, Ποιήματα,
εκδόσεις Γ. Οικονόμου