Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Απροσδοκίες - Κική Δημουλά


Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.
Κάθομαι εδώ και βρέχομαι.
Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα.
Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιο μακριά
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί
κάθε που μας μετράει το άδειο.
Φυσάει άδειο δωμάτιο.
Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
που έχω να σαρώνομαι.
Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Κοιτάζεις σαν ερχόμενος
χαμογελάς σαν όχι.
Άνθη αποξηραμένα στο πλάι
σου επαναλαμβάνουν ασταμάτητα
το ακράτητο όνομα τους semprevives
semprevives – αιώνιες, αιώνιες
μην τύχεις και ξεχάσεις τι δεν είσαι.


[...]


7 σχόλια:

  1. Υπέροχο...επίκαιρο...πολύ καλησπέρα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα..

    Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
    που έχω να σαρώνομαι

    Τέλεια η αντίφαση?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δινει σε θέματα υπαρξιακά το δικό της πάντα χρώμα και νόημα στις λέξεις !!
    Πολύ όμορφη επιλογή !!
    Καλό βράδυ marie !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να έχετε μια όμορφη νύχτα όλοι σας, ευχαριστώ για το πέρασμα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με ρωτάει ο καιρός
    από πού θέλω να περάσει
    που ακριβώς τονίζομαι
    στο γέρνω ή στο γερνώ.
    Αστειότητες
    Κανένα τέλος δεν γνωρίζει ορθογραφία.

    Νέα σου δεν έχω.
    Η φωτογραφία σου στάσιμη.
    Όπως βρέχει χωρίς να βρέχει....

    Δεν μπορούσα να μην το συμπληρώσω, είναι από τα αγαπημένα μου.

    Φιλιά και γλυκο-ξημερώματα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αοράτη μου.. ψυχή μου.. σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Ελπίζω να μη κουράζει η όσο συχνή αναφορά μου στη Δημουλά, αλλά δεν κρύβεται η συμπαθεια μου προς το πρόσωπό της. Λατρεύω την ποίηση της.. Καλό μεσημέρι, να περάσεις όμορφα το σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή